حرص قدرت یا حس خدمت، مسئله این است
عدم تعریف شاخص های شایستگی و احراز صلاحیت برای تصدی مسئولیت های قانون گذاری ،دولتی و حاکمیتی و فقدان نظارت بر عملکرد و سنجش پیشبرد اهداف بعد از تصدی صندلی مسوولیت، باعث شده است که این مسئولیت ها به جای اینکه محلی برای استقرار افراد با کفایت و با خاصیت به منظور خدمت به جامعه گردد، به کرسی های قدرت نمایی ،لابی گری های های غیر متعارف، شبکه سازی های مضر و بعضا به مبادی اختلاس و دزدی تبدیل گردد.
این کرسی های مقدس که باید محل جلوس افراد خادم و خاضع باشد به فرصتی برای افراد حریص قدرت و ثروت تبدیل شده است و متاسفانه سازوکارهای اشتباه انتخابات و انتصابات نیز به این موج دامن زده و وزن این صندلی ها را به اندازه ای پایین آورده که هر از راه رسیده ای، نه به دلیل قبول مسئولیت بلکه به دلیل استفاده از موهبت های غیر متعارف آن کرسی با آغوشی باز به استقبال آن می رود و بعضا از حمایت افراد همسوی با نفوذ خود نیز بهره می برد.
این گونه افراد برایشان نه مسایل و مشکلات مردم مهم است و نه وضعیت اجتماع. نه از بیکاری یک جوان ناراحت می شوند و نه از هم پاشیدگی یک خانواده نگران. این گونه افراد نه دنبال تعالی جامعه هستند و نه پیشرفت آن. بیشتر مبصر و یا حداکثرناظم هستند و نه مدیر. اینان تنها به جیب مبارک خود و اطرافیانشان فکر می کنند و حاضرندچندین سال فرصت های خدمت را از یک شخص خدوم فقط به خاطر منافع شخصی متصرف شوند.
اکنون به پایاپای تلاش های نظام به منظور استقرار یک سیستم پایش و نظارت بر متصدیان این کرسی، به نظر می رسد من و شمای اجتماع نیز باید با
مطالبه گری آگاهانه و عادلانه بر قدرت حاکمیت بیفزاییم و دست فرصت طلبان را از کرسی های مزیت دار کوتاه و مقدمات استقرار افراد خدوم و خلاق را فرآهم آوریم.
#انتخابات_را_جدی_بگیریم#مطالبه_گری_آگاهانه_عادلانه#محسن دیندار
@javan_newss