📝درس هایی که کرونا به ما آموخت (جواد یعقوب زاده _ بخش اول) 🔸️کرونا ما را با حقایقی آشنا کرد که هرگز بدون او نمی توانستیم این چنین عریان با آنها مواجه شویم. کرونا با همه سختی و دردناکی حضورش مانند معلمی بی گذشت در برابر دانش آموزی خطاکار بنام انسان است. حال برخی از آموزه هایش را مرور میکنم: ✅ سیلی سخت کرونا یک سیلی بزرگ از سوی طبیعت بر گونه انسان است. انسانی که بی محابا همچون ویروس در حال نابود کردن زمین و دیگر ساکنین آن است. کرونا یک بازخورد کوچک از رفتارماست که براساس اصل بومرنگ به خودمان بازگشته است. آخرین موجودات غیرانسان و آزادی که درخانه مشترکمان زمین هستند، سالهاست از ترس وحشی گری ما به سخت ترین مناطق پناه برده اند؛ به دره های عمیق و کوههای پرشیب تا دست انسان ها به آنها نرسد. چقدر اکنون که در خانه هایمان پناه گرفته ایم، احساس و ترس شان را درک میکنم. بلایی که ما بر سر دیگر جانداران در مزارع صنعتی تولید گوشت و شیر و ... می آوریم آنچنان شرم آور است که حتی شیطان نیز این حق را دارد که از آن تبری جوید. بلایی که بر سر موجوداتی مانند گاو و خوک و مرغ و ... با اینکه می دانیم پر از احساس و درک و مهر و علاقه هستند، می آوریم و هر روز در گوشت خواری بیش تر غرق می شویم و جملگی جز اندکی در این شکنجه و کشتار موجودات مشارکت می کنیم. سالانه بیش از 100 میلیارد موجود غیرانسان توسط انسان ها در وضعیت شکنجه آور بزرگ و کشته می شوند.  کرونا و دیگر بیماری های دهه های اخیر مانند مرس، سارس،ابولا و ... تنها بخشی از بلاهایی هستند که از رفتار ما با طبیعت و حیوانات سرچشمه گرفته اند. از جمله عوارض محرز افزایش دما و تغییر اقلیم که بدلیل رفتارهای مخرب ما با طبیعت بوجود امده است که پیش بینی هایمان در موردشان همیشه در هنگام بیان بدبینانه و بعد از به وقوع پیوستن بسیار خوشبینانه بوده اند که قرن آتی زمین تا 6 درجه گرم تر خواهد شد. عوارض محرز گرمایش، بالا امدن سطح اقیانوس ها،آب شدن لایه ها و کوه های یخی قطب، زیرآب رفتن جزایر و شهرهای ساحلی، آتش سوزی های متعدد و ویران کننده، نابودی بسیاری از گونه های زنده، افزایش چشمگیر بیماری های خطرناک، افزایش شکار گردبادها و سیل ها و طوفان ها و پیشرفت بیایان ها و ... می باشد. طبیعت و محیط زیست در یک محدوده یا یک سازمان و وزارت خانه خلاصه نمی شود. طبیعت نام دنیای ماست.  برای فهمیدن این موضوع ممکن است دیر شود اگر همچنان به غلط بپنداریم که چرا باید برای نجات زمین شتاب کنیم؟ کارهای مهم تری داریم و اولویت با رشد اقتصادی، اشتغال، دفاع نظامی، گسترش دموکراسی و ... است. و چه طنازانه و تلخ کرونا همه این اولویت ها را به استهزا گرفته است. ✅ فراغت کرونا ما را مجبور به خانه نشینی کرده و اوقات فراغت مان را ناگهان بی اندازه زیاد کرد. پیش از آن زندگی ما دربست در جهت جمع کردن پول بیشتر بود اما به اجبار کرونا در این روزها تغییر کرده است. فرهنگ غالب که کار بیشتر برای ثروت بیشتر است و منجر به زندانی بنام مصرف گرایی و پول پرستی شده است تا از صبح تا شب باید تنها به کسب پول برای مصرف بیشتر فکر کنیم و فراموش کرده ایم که این معنی غایی زندگی نیست و بطالت هم خوب است و سرآغاز تفکر و آزادی است! من با کار مخالف نیستم بلکه با کار بیش از اندازه برای نیازهای بیش از اندازه و پایان ناپذیر که فرصت زندگی و لذت بردن و خواندن و خانواده و ... را از ما سلب کرده، مخالفم. به جبر کرونا اکنون مجبوریم بیشتر کتاب بخوانیم، فیلم ببینیم و مهمتر از همه با خانواده وقت بگذرانیم. بعد از کرونا بی شک سرانه مطالعه ما از 13 دقیقه بیشتر خواهد شد! (علی صالحی وزیر ارشاد: میزان سرانه مطالعه در این کشور که با 15 هزار و 600 نمونه در کشور ایجاد شده، در هفته همان فضای یک ساعت و 30 دقیقه و روزانه 13 دقیقه از مجموعه کشوری است) ✅ مرزهای محو شده کرونا از همه مرزهایی که برای دنیا ساخته ایم گذشته و آنها را بی اعتبار کرده است. این ویروس دموکرات ترین و برابرطلبانه ترین رفتار را در برابر انسان ها داشته است. کاری به فقر یا ثروت شما یا به طبقه اجتماعی یا رنگ پوست و جنس تان و هر پسوندی که ما انسان ها را در یک جامعه از هم جدا و تقسیم کرده، ندارد . کرونا همه را کنار گذاشته و به همه ما به یک چشم می نگرد. مرزهای بین المللی را نیز به سخره گرفته  و هیچ نیروی نظامی یا سلاح پیشرفته ای نمی تواند از تلاش کرونا برای فتح آن کشور جلوگیری کند. در دنیای بعد از کرونا به همه این مرزهای انسانی و بین الملی باید با نگاه تازه ای نگریست و به راهکارهایی ورای این مرزها اندیشید‌. قریب به اتفاق کشورها جهان درگیر کرونا شده اند (192 کشور – 4 فروردین) ادامه در پست بعدی... @javadyaghoubzadeh