خیلی دربارهٔ غزه گفته شده. یک چیز جالب که شاید کمتر بیان شده این است که در غزه آدم‌فروش نبود، یا آنقدر کم بود که تلاش «اسرائیل» برای رسیدن به اسرای یهودی و همچنین رسیدن به سران حماس در غزه ناکام ماند. طی این یک سال و چند ماه، همهٔ سران برجستهٔ حماس که جان خود را از دست دادند در خارج از غزه ترور شدند (تهران و بیروت) و سنوار هم در یک درگیری و به شکل اتفاقی و بدون آنکه بدانند او یحیی سنوار است کشته شد (تقبله الله). آیا عامل خودفروشی فقط فقر و نیاز مالی است؟ اگر اینطور باشد اهل غزه فقیرتر بودند. تحلیل‌گران نظامی امنیتی دوست ندارند به عامل «ایمان» اشاره کنند اما صحنهٔ نبرد غزه بیش از پیش بر تاثیر عامل انسانی ایمان صحه گذاشت. این مدل مدیریت نبرد با حضور دستگاه جهنمی موساد و حتی کمک اطلاعاتی آمریکا آن هم در این عرصهٔ کوچک واقعا جای ستایش دارد. صحنهٔ شادی کاروان مجاهدین حماس را می‌بینید که به شکل عجیبی در اکانت‌های «اسرائیلی» دارد دست به دست می‌شود. برخی از کاربران صهیونیست با دیدن این قدرت نمایی این پرسش را مطرح کرده‌اند: مگر غزه با خاک یکسان نشده است؟ پس اینها از کجا آمدند؟ (تحلیل غیر نظامی: به نظر می‌آید ماشین‌ها را هم کارواش برده‌اند😏).