هم‌مسألگی: فصل مشترک وفاق و گفت‌وگو بسیار خوش‌وقت ام که به‌مرور ایده‌ی هم‌مسألگی در نقد و نظر و ذهن و ضمیر مشفقان و اهل فکر و فرهنگ جای خود را باز کرده است. از دوسال پیش، مفهوم گره‌گشای «هم‌مسألگی» را که حامل گوهر کثرت‌پذیری است، به عنوان محور ترازهای گوناگون گفت‌وگو و نیز معنا و مبنای وفاق صورت‌بندی و معرفی کرده‌ام. اکنون که بالاخره فصل سخن گفتن و درانداختن وفاق فرا رسیده است، از گرامیان و بزرگوارانی که در بست‌وگشود و کاربست مفهوم افق‌گشای «هم‌مسألگی» می‌کوشند، بسیار سپاس‌گزار ام، مبادا وفاق هم مانند برادر بزرگ‌تر خود، یعنی «گفت‌وگو،» در چنبره‌ی سوء‌تفاهم‌های بازی‌گوشانه گرفتار آید و از معنای گره‌گشای خود تهی شود، و تمایز و امتیاز و مزیت خود را از دست بدهد، و به سوی معانی و مفاهیمی منصرف و منحرف شود که ظاهرا با وفاق‌ هم‌سایه یا هم‌خانواده، ولی یک‌سره با معنا و مبنا و نقش آن بیگانه اند. در غیاب مفهوم هم‌مسألگی، «سیاست وفاق» (consociationalism) به‌آسانی می‌تواند گرفتار بدفهمی شده، ازجمله به معنای چانه‌زنی (negotiation) یا معامله (deal) یا توافق (agreement) یا اجماع (consensus) حمل شود. پیوندهای زیر به برخی از مطالبی راه می‌برد که در خلال دو سال اخیر درباره‌ی هم‌مسألگی و وفاق بر محور گفت‌وگو و‌کثرت‌پذیری طرح کرده‌ام: هم‌مسألگی: هم شرط لازم، هم موضوعی برای گفت‌وگو اشتراک در مبانی شرط گفت‌وگو نیست وفاق یعنی هم‌مسألگی کثرت‌پذیری و سیاست وفاق ‌ محمدمهدی مجاهدی ۱۴ آبان‌ماه ۱۴۰۳ @mmojahedi