خداوند سلام گفتن را مشروع ساخته تا نشانهی محبت و ارتباط بین انسانها باشد. کوچک ترها به بزرگ ترها سلام بگویند و افراد ثروتمند به انسانهای فقیر و همچنین عرب و عجم، سیاه و سفید به همدیگر سلام بگویند. به هر کسی که میشناسند و نمیشناسند سلام بگویند. «تَحَابُّوا. أَوَلاَ أَدُلُّكُمْ عَلَى شَىْءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُمْ أَفْشُوا السَّلاَمَ بَيْنَكُمْ»[۸۶]. «شما وارد بهشت آنحضرت صلى الله عليه و سلم فرمود: «لاَ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ حَتَّى تُؤْمِنُوا وَلاَ تُؤْمِنُوا حَتَّىنداشته باشید. آیا شما را به چیزی راهنمایی نکنم که اگر آن را انجام دهید، همدیگر را دوست خواهید داشت؟ سلام گفتن را در میان خود رواج دهید». یکی از علایم قیامت سلام گفتن به افراد خاص است. یعنی فقط به افرادی سلام گفته شود که آنها را میشناسیم و کسانی را که نمیشناسیم سلام نمیگوییم، در حالی که سنت به ما چنین میآموزد که به هرکس که میشناسیم یا نمیشناسیم، سلام بگوییم. ابوالجعد رضي الله عنه میگوید: عبدالله بن مسعود با شخصی ملاقات کرد، وی گفت: السلام علیک یا ابن مسعود. ابن مسعود گفت: خدا و رسولش راست گفتهاند. من از رسول خدا صلى الله عليه و سلم شنیدم که فرمود «إن من أشراط الساعة أن یمر الرجل في الـمسجد لا یفیه رکعتین وأن لایسلم الرجل إلا على من یعرف»[۸٧]. «از نشانههای قیامت آن است که شخص وارد مسجد شود و در آن دو رکعت نماز نگزارد و دیگر این که فقط به کسی سلام بگوید که او را میشناسد». در بخاری و مسلم نیز روایت شده است که مردی از رسول خدا صلى الله عليه و سلم پرسید: کدام خصلت اسلام بهتر است؟ آن حضرت صلى الله عليه و سلم فرمود: «تُطْعِمُ الطَّعَامَ، وَتَقْرَأُ