✅ صفر تا ١٠٠ مهار فوران
چاههاي نفتوگاز
⭕ به دنبال وقوع حادثه فوران پرفشار و غیرقابل کنترل سیال مخزن در
چاههای نفت و گاز (
#Blow_Out)، ستاد بحران و گروههای عملیاتی ویژه تشکیل میشوند و شرایط منطقه، از نظر ایمنی و زیرساختها برای فعالیت این گروهها فراهم میشود. در این مرحله، نقش نیروهای حراستی و
#HSE در کنترل ورود و خروج و
#ایمن_سازی محیط بسیار مؤثر خواهد بود. از سوی دیگر، با توجه به اینکه عموما موقعیت جغرافیای
چاههای نفت و گاز، در مناطق صعبالعبور و دور افتاده از شهرها است، راهاندازی سیستمهای ارتباطی و مخابراتی ماهوارهای، ویدئو کنفرانس، خطوط تلفن و موبایل ضروری است.
⭕ در ادامه، ایجاد زیرساختهایی همچون جادههای دسترسی و شناسایی منابع آب نزدیک به موقعیت حادثه، ساخت سد خاکی، استخر صحرایی ذخیره آب و
#خطوط_لوله جریانی برای تأمین آب مورد نیاز عملیات خنکسازی از دیگر الزامات کار در عملیات اطفاي حريق و مهار فوران
چاههای نفت و گاز (
#Well_Capping) است.
⭕ در نخستین اقدام، ابعاد حادثه بررسی و از گسترش آتشسوزی جلوگیری میشود، به همین منظور چنانچه مخزن سوختی در نزدیکی
#محل_چاه وجود داشته و دسترسي به آن مقدور باشد، آن را دور میکنند. در گام بعدی، با بکارگیری روشهایی، آهنآلات و تجهیزات سوخته آوار شده بر روی
چاه حادثه دیده را جابهجا میکنند تا دسترسی به دهانه
چاه و اجرای عملیات مهار آتش میسر شود.
⭕ مهارگران برای اجرای عملیات حمله مستقیم به آتش و بهمنظور ورود به
چاه و مسدود کردن آن در سطح، به پشتیبانی سوپرآبپاشها و پمپتراکهای پرقدرت برای خنک کردن (
#Cooling) محیط، تجهیزات و موقعیت
چاه نیاز دارند و تیم
#آتش_نشانی با پاشیدن پیوسته چندین هزار لیتر آب در دقیقه در محیط، چتر ایمن خنکی ایجاد ميکنند تا نزدیک شدن به دهانه
چاه که معمولا دمای آتش در نزدیکی آن حتی به یکهزار درجه سانتیگراد هم میرسد، ممکن شود.
⭕ پس از جمعآوری ضایعات دکل از روی
چاه، برای مهار فوران بهطور معمول از ٢ روش حمله مستقیم به
چاه ازسطح
(
#Top_Kill) و کشتن
چاه از عمق (
#Bottom_Kill) را در دستور کار قرار میدهند. بهطور معمول، در حوادث فوران
چاههای نفت و گاز که در دست حفاری بودهاند، فشار گاز و سیال درون مخزن، بر ستون سیال حفاری در حین بالا آمدن لولههای حفاری غلبه میکند و موجب هرزروی سیال حفاری در
چاه و در نهایت موجب نشت گاز در شیرهای جانبی (Side
#Valve Tubing Head Spool) و فوران
چاه میشود، پس در عملیات مهار باید فشاری در
چاه ایجاد شود که از خروج سیال مخزن جلوگیری کند.
⭕ در عمليات «Top Kill» بهعنوان نخستين گام ممكن در برنامه مهار، از يك دستگاه «
#Athey_Wagon» و یک دودکش هدایتکننده (
#Stinger) برای تجميع آتش پراکنده و پُر عرض و هدايت آن داخل
#دودکش و به سمت
#تاج_آتش به شکل یک ستون بلند استفاده میشود تا دسترسي به دهانه
چاه و تجهیزات فورانگیر (
#BOP) میسر شود. در این مرحله، اگر تجهيزات فورانگیر سالم بود،
چاه را از همان جا میبندند، اما اگر معیوب و ذوب شده بود، با استفاده از دستگاه برش، پیچها، اتصالات (
#Connections)،
#فلنجها و شیرآلات را از روي
چاه درحال
#فوران با مهارت میبرند.
⭕ سپس لوله هدایتشونده که از پیش با بررسیهای دقیق فنی و مهندسی، طراحی، و با آلیاژ ویژه مقاوم در برابر دمای بالا ساخته شده است را به داخل
#شیر_فوران_گیر وارد و با تثبیت آن عملیات تزریق سیال حفاری و مسدود کردن
چاه را آغاز میکنند. این سیال عموما
#گِل_حفاری است که
#گل_شناس وزن آن را سنگینتر از سیال مخزن مربوط به
چاه در حال فوران در نظر میگیرد تا بتواند با راندن لوله جداری (
#Casing) به داخل
چاه و تزریق گل و ایجاد ستون سنگین سیال حفاری، فشار درونی
چاه را کاهش دهد و آتش را مهار و
چاه را بکشد و درنهایت شیر در کلاس مناسبی روی دهانه
چاه نصب شود.
⭕ با توجه به اینکه اجرای عملیات Top Kill و حمله به
چاه از سطح که ممکن است به نتیجه نرسد یا
چاه از طریق آن بهطور کامل مهار نشود، پس موازی با آن، برنامه حفاری
چاه امدادی (
#Relief_Well) یا همان
چاه جهتدار (
#Directional_Well) برای نفوذ و ورود به
#جداره_چاه و کشتن آن از عمق (Bottom Kill) نیز اجرا میشود که البته این عملیات زمانبر است و پیش از آن، عملیات ساخت جادههای دسترسی برای انتقال
#دکل_حفاری به موقعیت مناسبی در نزدیکی
چاه در حال فوران، خاکریزی، تأمین آب، تسطیح زمین و ساخت محل حفر
چاه (
#Cellar) امدادی، در دستور کار قرار میگیرد.
🆔 @Naftplusادامه...
👇🏻