انجمن آنتی‌تئیست‌های‌ ایران

انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران


قذافی روزگاری قهرمان کشورش بود. روزی که از او خواستند استعفا دهد، خندید و گفت، استعفا؟ استعفا از چه؟ من که مقامی ندارم ...
او راست می‌گفت، نه رهبر بود - نه رييس‌جمهور - نه سلطان - نه پادشاه. او نمی‌خواست به هیچیک از این عناوین نامیده شود

روزگاری #لنين هم گفته بود، وزیر چه نام تهوع‌آوری! باید نام پرولتاریایی انتخاب کنیم، وزیر بوی گند بورژوازی می‌دهد

#مائو هم همینطور بود. آن چريک‌خرفت #کاسترو هم سلطنت را بعد از پنجاه‌سال به برادرش تقدیم کرد گویی ارثیه پدری‌شان بود

#کیم‌ایل‌سونگ که برایش رییس‌جمهوری کره‌شمالی کوچک بود خود را رییس‌جمهور ابدی نامید


همه اینها، روزی قبله مردمان‌شان بودند ...
همه این‌ها بر سر دست عوام، به قدرت رسیدند، همه در آغاز محبوب عوام بودند وعوام آنها را می‌پرستیدند. عوام برایشان کف می‌زدند، خود را به خاطر آنها به کشتن می‌دادند، دگراندیشان را به دستور آنها قتل‌عام کردند و هیچکس حق هیچ نطق کشیدنی را هم نداشت. اما همان کسانی که قذافی را به قدرت رساندند، برای تماشای جنازه‌اش دست و پا شکستند!


عوام نمی‌داند خشونت‌پنهان چیست، نمی‌داند امنیت‌نرم چیست، نمی‌داند تلویزیون چیست، مدرسه، معلم، دانشگاه چیستند؟!
عوام برای تماشای‌اعدام می‌رود، ضرب و شتم افراد در خیابان به دست پلیسی که باید حافظ مردم باشد را می‌پسند، همانطور که در صف اعدام می‌ایستد، در صف شیر و نان هم می‌ایستد، اما عوام، گدا، بیمار، تن‌فروش، خودفروش و معتاد را نمی بیند، چون نمی‌داند که اینها چیستند؟



امروزه در سراسر جهان، #عوام بیشتر از هر چیز دیگر در حال تولید است، به گفته کارشناسان در ده سال اخیر در دانشگاه‌های ایران بیشتر از چند صدسال عوام باسواد تولید شده‌اند! فهم و تحلیل و نگرش به وسيله دانشگاه‌ها به سواد ساندویچی تبدیل شده است. این سواد، طاقت خواندن ندارد، در فضای‌مجازی حتی چند سطر نوشته را نمی‌خواند، از همان خط‌اول دیگر ادامه نمی‌دهد. خود به خود مطالب و عکس و فیلم را بدون آنکه خود خوانده باشد و یا فهمیده باشد، برای دیگران می‌فرستد! و خود را خردمند، روشنگر، دانشمند و ... هم می‌خواند. عوام بدون هیچ زحمتی لیسانس و ارشد و دکتر می‌شود ، پایان‌نامه‌هایشان را هم که از میدان انقلاب ابتیاع می‌کند.

این عوام، چشم دارند، ولی نمی‌بینند! مغز دارند، ولی نمی‌فهمند.
كله برای آنان که جایگاه #مخ است و هراز چندگاهی باید به آرایشگاه برده شود، برایشان در آنست که رستنگاه موی سر باشد! این عوام هر روز چند جوک را که سرشار از توهین هستند، برای دوستانشان می‌فرستد و دورهم میخندند


میزان هزینه تولید عوام در کشورهای جهان‌سوم از هر هزينه‌ای دیگر، مانند هزينه آموزش و پرورش و بهداشت هم بیشتر است


ای کاش ما #عوام نباشیم ...


Join Us ☞ @iranian_antitheists

انجمن آنتی‌تئیست‌های ایران

✷ آیا تحریم‌های‌کمرشکن موجب‌سرنگونی رژیم‌اسلامی می‌شود؟ (۳)

✶ یکم) عراق:
تحریم‌های کمرشکن عراق فقط و فقط نیم‌میلیون کودک عراقی را کشتند. وقتی خبرنگاری از #مادلین‌آلبرایت، وزیر امورخارجه وقت آمریکا، پرسید:
این بیش از تلفات بمباران اتمی هیروشیما توسط آمریکا است، آیا ارزشش را داشت؟ او گفت: آری ارزشش را داشت

وقتی جامعه عراق را با تحریم‌های کمرشکن از درون نابود کردند و تحریم‌ها به سرنگونی #صدام‌حسین منتهی نشد، با حمله نظامی، حکومت #صدام را ساقط کردند (با اینکه به شخصه موافق حمله نظامی به عراق بودم، اما تبعات ویرانگر آنرا هنوز، هم در خود عراق و هم در منطقه به روشنی می‌توان دید)


✶ دوم) کوبا:
تحریم‌های اقتصادی یک‌جانبه آمریکا علیه کوبا از سال ۱۹۶۰ وضع شد و به مرور افزایش یافت. این تحریم‌ها کشورهایی را که با کوبا معامله می‌کردند، از بازارهای آمریکا محروم می‌کرد. کوبا توانست با کمک اتحاد جماهیر شوروی تحریم‌ها را تاب آورد، ولی تحریم‌ها صدمات بسیاری بر مردم این کشور وارد آوردند. پس از فروپاشی شوروی، آمریکا باز هم بر فشارهای اقتصادی بر کوبا افزود. اما رژیم #چاوز به کمک رژیم #کاسترو شتافت


✶ سوم) کره‌شمالی:
تحریم‌های کره‌شمالی صدها هزار نفر از مردم آن کشور را در طی این مدت از گرسنگی کشته است. اما رژیم کمونیستی کره‌شمالی نه تنها سرنگون نشد، بلکه در دوران تحریم به #بمب‌های‌اتمی و موشک‌های قاره‌پیمای حمل‌کننده سلاح‌های هسته‌ای دست یافت

#داگ‌باندو در هافینگتون پست ۱۵ ژوئن ۲۰۱۷ توضیح داد که تحریم‌های اقتصادی مردم کره شمالی را گرسنگی داده و بیچاره کرده، اما حکومت را فقط ناراحت کرده است

الینور آلبرت در سوم ژانویه ۲۰۱۸ در وبسایت شورای روابط خارجی آمریکا نوشت که پنج نوع تحریم‌های یکجانبه آمریکا، اتحادیه اروپا، ژاپن، کره جنوبی و شورای امنیت سازمان ملل بر کره‌شمالی تحمیل شده است. اقتصاد کره‌شمالی کاملا از اقتصاد جهانی حذف شده است. فقط تحریم‌های سازمان ملل صادرات کره شمالی را ۹۰ درصد کاهش داده و کل درآمد این کشور را به ۵۰۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار در سال محدود کرده است. درآمد سرانه مردم کره شمالی در سال ۲۰۱۶ به کمتر از پنج درصد درآمد سرانه کره جنوبی است

#جیمی‌کارتر، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، در مورد آثار تحریم‌های اقتصادی بر مردم در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۴ در واشنگتن پست نوشت:
در سفر‌هایی‌ که من به کشور‌های تحت تحریم اقتصادی داشته‌ام خود از نزدیک نتایج بی‌رحمانه این تحریم‌ها را در زندگی‌ مردم بی‌گناهی که راجع به اختلافات بین‌المللی هیچ نمی‌دانند و در حکومت‌های دیکتاتوری زندگی‌ می‌کنند، دیده‌ام. تحریم بر علیه این رژیم‌ها اغلب بی‌‌فایده است ...
شرایط در کره‌شمالی‌ بسیار تراژیک‌تر از کوباست. آمریکا ۶۴ سال پیش تحریم اقتصادی را بر علیه آن کشور آغاز کرد، گرسنگی و کمبود غذای شدید در آنجا وجود دارد. بر طبق برآورد سازمان ملل هر نفر روزانه به ۶۰۰ گرم حبوبات نیاز دارد، ولی‌ در کره‌شمالی‌ میزان آن ۱۲۸ گرم در روز است.
یک برآورد پژوهشگران کنگره آمریکا در سال ۱۹۹۸ حاکی از آن بود که سالانه بین ۳۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزار نفر در کره به دلیل گرسنگی جان خود را از دست می‌دهند.
کمک‌های آمریکا به مردم کره‌شمالی‌ که در دهه ۹۰ آغاز شده بود، توسط جرج‌بوش پسر کم شد و #اوباما در سال ۲۰۱۰ آنها را به طور کامل قطع کرد ...

اگر قرار است تحریم بر علیه کشوری برقرار شود، باید به صورت محدودیت برای مسافرت‌های خارجی‌ رهبران آن، حساب‌های بانکی آنها، و امتیازات ویژه دیگر آنها باشد، نه نابودی اقتصادی که زندگی‌ مردم عادی را تأمین می‌کند

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists