روز گذشته، دهم تیرماه سال جاری نسیم غلامی سیمیاری، توسط ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محاکمه شد.
وی با اتهاماتی از جمله «قیام مسلحانه علیه نظام جمهوری اسلامی (بغی)» مواجه شده که میتواند به صدور احکام سنگینی نظیر اعدام منتهی شود.
در جریان این جلسه دادگاه، نسیم غلامی سیمیاری تمامی اتهامات مطرح شده علیه خود را رد کرد و گفت #اعترافات_اجباری گرفته شده از او تحت فشار و شکنجه شدید از سوی ماموران امنیتی و با نگهداری طولانیمدت در سلول انفرادی انجام شده است.
فقط همین تصویر از او در دست است: تصویری خندان از زنی که در سالهای نهچندان دور، در عینِ تنگدستی، با نانِ شرافت در کنار همسر و فرزندانِ خود روزگار میگذارند.
او #کفایه_حزباوی نام داشت. همسرِ کارگری بود به نام #عباس_دریس. دریس در سال ۹۸ قربانی سناریوهای دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی شد. برای تحت فشار گذاشتنِ عباس و اخذ #اعترافات_اجباری مدتی او و فرزندش را ربودند. عباس از داخل زندان، کیفهای چرمی میساخت و به معیشتِ خانواده کمک میکرد. هنگامیکه ناباورانه خبر محکومیت عباس به اعدام را شنید، دچار سکتهی مغزی شد و جان باخت.
حالا حکم اعدام عباس نیز در بیدادگاه جمهوری حرامزادگان اسلامی تأیید شده و فرزندانشان بدون مادر و پدر با مادربزرگی پیر و تهیدست زندگی میکنند. هموطن سکوت و بیتفاوتی ما خیانت بسیار بزرگیست اول در حق خودمان و فرزندانمان و بعد هزاران هزار جوان و نوجوان و مرد و زن دلاوری که جان و مال و زندگیشان را فدای آزادی ایران از فرقه تبهکار کردند.
در نظام دیکتاتوری، پاداش وفاداری، بیش از پاداش تواناییست. دیکتاتورها دستاوردها را به حساب خودشان مینویسند، اما برای شکستها دیگران را سرزنش میکنند. دیکتاتورها در سطح ملی، بگیر و ببند وسیع با عناوینی نظیر جاسوس، خائن و فتنهگر، راه میاندازند. دیکتاتورها، دشمن فراوان میبینند. آنها دادگاهای نمایشی راه میاندازند و دگراندیشان را در تلویزیون حکومتی، مجبور به اعتراف میکنند...
فقط به این فکر کنید که برای گرفتنِ #اعترافات_اجباری#سهند_نورمحمدزاده را سه مرتبه #اعدام_مصنوعی کردهاند. میدانید یعنی چه؟ یعنی این جوان را سه بار چشم بسته بردهاند روی چهارپایه و طناب دار به گردنش انداختهاند. روح و روانِ او را تا همین لحظه سه بار کشتهاند و جسماش را در صفِ مرگ قرار دادهاند.