بسم الله الرحمن الرحیم
دو سه هفته ای بود که قصد زیارت شهدا را داشتم اما کاهلی و کم سعادتی دامن گیر شده بود.
اینبار خودم را برای روز پنج شنبه آماده می کردم تا زائر شهدا در بهشت زهرا سلام الله علیها و زیارت رفته باشم.
از خواب که بیدار شدم عزمم را جزم کردم. لباس هایم را پوشیدمُ یاعلی هستُ مددی. راه افتادم به سمت بهترین محل شهدایی. جایی که هرزمان می روی تطمئن القلوبی در دلت ایجاد می شودُ گویی از زمین و زمان دل کنده ای.
دوست داشتم فرصتی به دست آورمُ بتوانم با شهدا خلوت کنم. گوشه کنار ها مامنی امن برای خودم داشتم.
هر وقت که دلم گرفته بودُ بیقرار بودم با حضور در قطعه شهدای خانطومان و مزار شهدای افغانی لشکر
#فاطمیون آرام تر می شدم.
غربت و مظلومیت مدافعان حرم دل هر آدمی را نرم می کرد.
بسم الله گفتمُ زیارتم را شروع کردم. از این قطعه به آن قطعه . از این شهید بر بالین شهیدی دیگر. اما انگار نه انگار! گویی اتفاقی افتاده بود. دلم آسمانیُ بارانی نمی شد. نه اشکی بود و نه کشکی!
راهی سراغ می گرفتم تا بتوانم جواب دلم را بدهم. مرور کردمُ متوجه شدم ایراد کار کجاست. درست است دلیل خشک شدن چشمه دل و اشک دلتنگی، همان گناه های روزمره ای بود که به سادگی از کنارشان می گذشتم.
فهمیدم در ایام گذشته، جوان حزب الهی باب میل شهدا نبودم و همه اش شعار شهدا راهتان ادامه دارد را سر داده و در اصل پا جای پای شیطان گذاشته ام.
شهدا، مارا به حق خودتان و مادرتان حضرت زهرا سلام الله علیها دعا کنید...
#شهدا#حسابرسی#تلنگر#استغفرالله#شهادتم_آرزوست#رامین_فرهادی#عماد🌹ڪانال مدافعان حرم
🌹👇🌐 @Iran_Iran
