#روانشناسی#روز_مربی🔹مربیگری شغل نیست، بلکه یک حرفه است!
👈 مربیگری یک شغل یا کار نیست، بلکه مربیگری یک حرفه است. بین شغل و کار با حرفه تفاوت زیادی وجود دارد.
👈 در شغل و یا کار شما دستمزد می گیرید تا فقط به وظایف تعریف شده خودتان در چارچوب موازین و قواعد آن سازمان عمل کنید. به عنوان مثال پزشکی یک شغل است که در آن وظیفه یک پزشک، صرفا مداوای بیمار بوده و به هیچ یک از جنبه های دیگر بیمار خود توجه ندارد و از لحاظ حرفه ای هم این امر کاملا مورد تایید می باشد.
👈 یا مهندسی یک شغل است، وظیفه شما اجرا و نظارت بر تکلیف تان است و وظیفه ای در قبال سایر ابعاد زندگی مشتری خود ندارید. بقیه شغل ها از قبیل کارمند، مغازه دار، کشاورز، مدیر و ... هم از این قاعده مستثنی نیستند.
👈 ولی مربیگری همانند معلمی یک حرفه است. از لحاظ مفهومی، معنای حرفه کمی گنگ و مبهم بوده و اغلب به اشتباه مترادف با شغل و کار پنداشته می شود، ولی کاملا معنای متفاوتی دارد.
👈 در یک حرفه، شما تمام وجودتان را درگیر می سازید. در یک حرفه، فرد به دنبال تامین نیازهای کلی افراد تحت حمایت خود بوده و سعی در انجام کارهایی دارد که از لحاظ اخلاقی درست است نه اینکه صرفا اقتضای شغلی ایجاب می کند.
👈 یک مربی، خود را با تمام وجود درگیر نیازهای ورزشی و غیر ورزشی بازیکنانش می کند و نیازهایی از قبیل نیازهای روانشناختی، فیزیولوژیکی، اجتماعی، ارتباطی و نهایتا عملکردی بازیکنان برای وی حائز اهمیت بسیاری می باشد.
👈 یک مربی حرفه ای باید عاشق باشد. عاشق انسانیت، عاشق رشد و پیشرفت همه جانبه بازیکنان خود. بنابراین یک حرفه ای اگر می خواهد موفق شود، باید عاشق باشد.
🚩 من 29 اکتبر،
روز بین المللی مربی را به همه مربیان عاشق فعال در این حرفه تبریک عرض می کنم.
❤Join plz
👇👇👇🎯 موفقیت اتفاقی نیست.
------------
@iran_TAEKWONDO🥇🏆