صبح بود…
گوشی هایمان هی زنگ می خورد
کسی باورش نمیشد
هیچکس دوست نداشت باور کند
آخر ما از این دست شوخی ها از تو خیلی دیده بودیم…
آنقدر آمار تماسها بالا رفت که کوتاه و با بغض میگفتیم, بله درسته…
یادمان نرفته چندسال پیش پادگان که بودیم سر فیلم بازی کردنت چقدر گریه کردیم… بعد از چند دقیقه پاشدی و قاه قاه خندیدی
فرودگاه که آمدی, دیوانگی مان گل کرده بود, می دیدیم همه گریه میکنند , اما ما انتظار داشتیم از تابوت بلند شوی و باز هم بزنی زیر خنده
تشییعت که میکردند هر کداممان یک گوشه غریبانه ایستاده بودیم, مات و مبهوت که این که توی تابوت آرام خوابیده کیست!؟؟
"آیا تویی برادر من!؟ نیست باورم"
جرات نداشتیم بیاییم جلو, زار زار گریه میکردیم
آخ که چه آرام خوابیده بودی, شاید اولین بار بود اینطور می دیدمت, همیشه خدا بیقرار بودی…
با چشمانم هی التماس میکردم که چشم وا کنی, اما تو…
آه
صادق جان…
تو را با دستهای خودمان زیر خاک گذاشتیم, اما هنوز گمان میکنیم شوخی است…
.
.
#شهید_صادق_اکبری #شهید_صادق_عدالت_اکبری
