🔴شعار، در هیبت پدیده‌ای سوبژکتیو|✍امیر جعفری #یادداشت_سردبیر #شماره_شانزدهم ✅«آزادی، برابری، برادری»، «صلح، زمین و نان»، «خدا، شاه، میهن»، «استقلال، آزادی، حکومت اسلامی»؛ این رمزهای سه‌قسمتی که سایة هرکدام، پهنة وسیعی از تاریخ را اشغال کرده‌است، در نظری ظرافتمندانه‌تر چه روایت‌های ناگفته‌ای را برای ما فاش می‌کنند؟ امروز در میانة این سایه‌ها، «زن، زندگی، آزادی» چه می‌گوید؟ این رمز قرار است قفل کدام گنجه را بگشاید؟ می‌کوشم تا در ادامه به این پرسش‌ها پاسخ دهم... ✅ظاهراً پدیده‌ای که سوژه‌ی "من" در هریک از آن شعارها نسبت به آن فاعلیتی را ابراز می‌کند، باید پدیده‌ای به شدت ابژکتیو باشد. خواننده شاید تسامحاً در مواردی چون زمین، نان، شاه و میهن با من همداستان شود، اما قطعاً اعتراض خواهدکرد که من چه‌طور خصلت سوبژکتیو مضامینی چون برابری، استقلال یا حتی خدا و... را نادیده می‌گیرم. در اینجا باید تأکید کنم که این منِ نگارنده نیستم که چنین می‌کنم، بلکه آن "من"ها یا همان سوژه‌های فاعلِ کنش بوده‌اند که از پیش چنین کرده‌اند. ✅بنابراین ما در این شعارها با "تلاش برای ابژکتیوبودن" طرف ایم؛ یعنی اگرچه این مضامین خصلتی سوبژکتیو دارند، اما در برهه‌های تاریخی مربوط به هرکدام، احتمالاً کمال‌نیافتگیِ سوژگی برای هر فرد انسانی در عرصة حیات اجتماعی، این مضامین را از شأن سوبژکیتوشان خلع کرده و آن‌ها را در هیبت ابژه‌ای سفت و سخت، تعیّن بخشیده‌است. متن کامل در instant view:👇 https://b2n.ir/j51430 🆔️@hayate_no_mui 🆔️@anjomaneslami_daneshjuyi