#اربعین یک.خستگی نود کیلومتر پیاده روی از بغداد تا کربلا با یک نگاه به گنبد سیدالشهدا علیه السلام و ابوالفضل العباس علیه السلام فراموش می شود. دو.جنگیدن با یک سپاه نابرابر، آن هم با لب تشنه سخت است، اما همه سختی ها و دردها با نگاه آخر به ابی عبدالله فراموش می شود و چیزی جز لذت و شیرینی برای یاران ابی عبدالله علیه السلام باقی نمی ماند. سه.جنگ نرم و ترکیبی است، نباید شب و روز داشته باشی، تازه کسی هم تو را درک نمی کند، و کسانی که باید یاریت کنند، کمک که نمی کنند، گاهی پشت پا هم می زنند، برای تامین هزینه های کار، باید به هزار نفر رو بزنی، بگذریم از حرف و حدیث هایی که پشتت زده می شود. اما رفیق به نظرم نود سال هم زجر و سختی بکشی، اما به آخرش می ارزد، به لحظه جان دادن فکر کن، بعید می دانم این بزرگواران نوکرانشان را در این لحظات سخت تنها رها کنند، و آن وقت یک نظر و یک نگاه سختی نود سال را به شیرینی و لذت تبدیل می کند، این گونه نیست...