‍ ‍ زمان فایل صوتی: ۸۱ دقیقه و ۵۳ ثانیه بخش سوم گفتگوی #مهریار_ظفرمهر پیرامون معنای 《 #میهن_پرستی 》 با اندیشکده ‌پرشیا زرتشت 📌بیان دلایلی بر اینکه معیار واقعی میهن پرستی در دوره ی ما ‎#رضاشاه_بزرگ و ‎#شاهنشاه_آريامهر بودند؛ بنابر فلسفه ی پادشاهی مشروطه که یک پای در جهان بینی ایرانی، شاهنامه فردوسی و... و یک پای در خرد و تجربه ی انسان معاصر دارد. 📌ارتباط نظریه《درستفکری و کارآمدی》با معنای عمیق 《میهن پرستی》 در راستای جنبش مشروطه #درستفکری_و_کارآمدی #نبرد_مشروطه_با_مشروعه #بازگشت_به_مشروطه #شاهنامه_فردوسی #داستان_جمشید #داستان_ایرج داستان های استناد شده در گفتگو 👇🏻 سرنوشت جمشید در شاهنامه : چنین سال سیصد همی رفت کار ندیدند مرگ اندران روزگار ز رنج و ز بدشان نبد آگهی میان بسته دیوان بسان رهی به فرمان مردم نهاده دو گوش ز رامش جهان پر ز آوای نوش چنین تا بر آمد برین روزگار ندیدند جز خوبی از کردگار جهان سربه‌سر گشت او را رهی نشسته جهاندار با فرهی یکایک به تخت مهی بنگرید به گیتی جز از خویشتن را ندید منی کرد آن شاه یزدان شناس ز یزدان بپیچید و شد ناسپاس گرانمایگان را ز لشگر بخواند چه مایه سخن پیش ایشان براند چنین گفت با سالخورده مهان که جز خویشتن را ندانم جهان هنر در جهان از من آمد پدید چو من نامور تخت شاهی ندید جهان را به خوبی من آراستم چنانست گیتی کجا خواستم خور و خواب و آرامتان از منست همان کوشش و کامتان از منست بزرگی و دیهیم شاهی مراست که گوید که جز من کسی پادشاست همه موبدان سرفگنده نگون چرا کس نیارست گفتن نه چون چو این گفته شد فر یزدان از وی بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی منی چون بپیوست با کردگار شکست اندر آورد و برگشت کار چه گفت آن سخن‌گوی با فر و هوش چو خسرو شوی بندگی را بکوش به یزدان هر آنکس که شد ناسپاس به دلش اندر آید ز هر سو هراس به جمشید بر تیره‌گون گشت روز همی کاست آن فر گیتی‌فروز سرنوشت ایرج در شاهنامه: چو برداشت پرده ز پیش آفتاب سپیده برآمد به پالود خواب دو بیهوده را دل بدان کار گرم که دیده بشویند هر دو ز شرم برفتند هر دو گرازان ز جای نهادند سر سوی پرده‌سرای چو از خیمه ایرج به ره بنگرید پر از مهر دل پیش ایشان دوید برفتند با او به خیمه درون سخن بیشتر بر چرا رفت و چون بدو گفت تور ار تو از ما کهی چرا برنهادی کلاه مهی؟ ترا باید ایران و تخت کیان مرا بر در ترک بسته میان؟ برادر که مهتر به خاور به رنج به سر بر ترا افسر و زیر گنج؟ چنین بخششی کان جهانجوی کرد همه سوی کهتر پسر روی کرد نه تاج کیان مانم اکنون نه گاه نه نام بزرگی نه ایران سپاه چو از تور بشنید ایرج سخن یکی پاکتر پاسخ افگند بن بدو گفت کای مهتر کام جوی اگر کام دل خواهی آرام جوی من ایران نخواهم نه خاور نه چین نه شاهی نه گسترده روی زمین بزرگی که فرجام او تیرگیست برآن مهتری بر بباید گریست سپهر بلند ار کشد زین تو سرانجام خشتست بالین تو مرا تخت ایران اگر بود زیر کنون گشتم از تاج و از تخت سیر سپردم شما را کلاه و نگین بدین روی با من مدارید کین مرا با شما نیست ننگ و نبرد روان را نباید برین رنجه کرد زمانه نخواهم به آزارتان اگر دورمانم ز دیدارتان جز از کهتری نیست آیین من مباد آز و گردن‌کشی دین من چو بشنید تور از برادر چنین به ابرو ز خشم اندر آورد چین نیامدش گفتار ایرج پسند نبد راستی نزد او ارجمند به کرسی به خشم اندر آورد پای همی گفت و برجست هزمان ز جای یکایک برآمد ز جای نشست گرفت آن گران کرسی زر به دست بزد بر سر خسرو تاجدار از او خواست ایرج به جان زینهار نیایدت گفت ایچ بیم از خدای؟ نه شرم از پدر خود همین است رای مکش مر مرا کت سرانجام کار بپیچاند از خون من کردگار مکن خویشتن را ز مردم‌کشان کزین پس نیابی ز من خود نشان بسنده کنم زین جهان گوشه‌ای به کوشش فراز آورم توشه‌ای به خون برادر چه بندی کمر؟ چه سوزی دل پیر گشته پدر؟ جهان خواستی یافتی خون مریز مکن با جهاندار یزدان ستیز سخن را چو بشنید پاسخ نداد همان گفتن آمد همان سرد باد یکی خنجر آبگون برکشید سراپای او چادر خون کشید بدان تیز زهرآبگون خنجرش همی کرد چاک آن کیانی برش فرود آمد از پای سرو سهی گسست آن کمرگاه شاهنشهی روان خون از آن چهرهٔ ارغوان شد آن نامور شهریار جوان جهانا بپروردیش در کنار وز آن پس ندادی به جان زینهار نهانی ندانم ترا دوست کیست بدین آشکارت بباید گریست سر تاجور ز آن تن پیلوار به خنجر جدا کرد و برگشت کار بیاگند مغزش به مشک و عبیر فرستاد نزد جهان‌بخش پیر چنین گفت کاینت سر آن نیاز که تاج نیاگان بدو گشت باز کنون خواه تاجش ده و خواه تخت شد آن سایه‌گستر نیازی درخت برفتند باز آن دو بیداد شوم یکی سوی ترک و یکی سوی روم @HANICOMPANY همراهان اندیشمندان و نوآوران ایرانیان