بعد از منادا یا ویرگول (،) می‌گذاریم یا علامت تعجب (!). علامت تعجب برای وقتی است که حالت ندایی قوی باشد. اما آنچه اغلب مغفول است و من ندیده‌ام در کتاب‌های ویرایش هم به آن اشاره شود این است که وقتی منادا در جایی غیر از ابتدای جمله آمده است هم نیاز به جداسازی دارد. منادا عمدتاً در ابتدای جمله قرار دارد. مثال: «علی، این کتاب را بخوان.» اما همچنین می‌تواند در انتها یا میانه‌ی جمله قرار بگیرد. مثال: «این کتاب را بخوان، علی.» یا «این کتاب را بخوان، علی، چون کتاب واقعاً مهمی است.» جداسازی منادا به آسان‌خوانی جمله کمک شایانی می‌کند. @Virastaar