🔻 دختران خوابگاهی؛ نقدی بر قوانین خوابگاه دختران
✍️ هدی مسعود
🔹در قوانین اداره امور رفاه دانشجویی، تنها یک تفاوت برای دختران و پسران مشاهده میشود، که به شرح زیر است:
«در صورت اعلام کتبی ولی دانشجو، اقامت دانشجویان دختر در خارج از خوابگاه، صرفاً برای مدت معین و در محلهای اعلامشده از سوی ولی دانشجو، بلامانع است.»
🔹این
قانون، بهعلاوه قانونی که تعیین ساعات مجاز تردد را به صلاحدید اداره رفاه دانشگاه واگذار کرده است، منشأ بسیاری از مشکلات خوابگاه دختران است. در این
قانون چند موضوع نهفته است که به بررسی آنها و تأثیرات آن بر زندگی دانشجویان دختر خوابگاهی میپردازیم.
🔻تعیین ساعت تردد توسط اداره رفاه دانشگاه:
اداره رفاه کل، تعیین ساعت تردد را به دانشگاه واگذار کردهاست. دانشگاه با توجه به شرایط محل خوابگاه و یا محدود بودن منابع انسانی، محدویت زمان تردد را اعمال میکند. در بسیاری از دانشگاهها، زمانهای مجاز تردد بسیار جنسیتزده تعیین شدهاند. چراکه برای دختران و پسران بسیار متفاوت بوده و یا اصلاً برای پسران وجود ندارد. در برخی از موارد، حداکثر زمان مجاز ورود به خوابگاه، به صورتی انتخاب شده است که دختران را از هرگونه فعالیت خارج از دانشگاه بازمیدارد.
🔹 هر شخص بالای ۱۸ سال، باید بتواند برای خود تصمیم بگیرد که از خوابگاه خارج شود یا خیر. اما نمیتوان شرایط قیممآبانه حاکم در جامعه را نادیده گرفت. تقریباً برای همه ما واضح است که چرا این
قانون وجود دارد و اینکه چرا این
قانون برای پسران وجود ندارد، به همان کلیشه همیشگی بسیاری از خانواده های سنتی و جامعه بازمیگردد؛ بیشتر محدودیتها در جامعه تنها برای دختران تعریف شدهاست.
🔻اعلام کتبی ولی برای سکونت در محلی غیر از خوابگاه:
با توجه به اینکه دانشــجو از خانواده دور است، در ابتدای ثبت نام فرمی به ولی دانشجو داده میشود که محل های مجاز را با آدرس دقیق و شماره تماس، به خوابگاه اعلام کند. صحت امضا نیز توسط محضر یا مسئول دانشگاه باید به تأیید برسد. ضرورت اعلام کتبی، باعث میشود حتی اگر ولی اجازه دهد، دانشجو نتواند به سفر برود یا مدتی در محلی غیر از محلهای اعلامشده سپری کند. اینکه حتی با اجازه خانواده نیز نتوان در جایی حضور داشت، بسیار ناامیدکننده و ناعادلانه است. مشکل اینجاست که نه تنها به دختران اجازه داده نمیشود مستقل از نظر خانوادهشان تصمیمی بگیرند، بلکه حتی اگر خانواده بخواهد آزادی بیشتری به دخترش بدهد، این اجازه را نخواهد داشت.
🔻ناظرین خوابگاه دختران:
به دلیل وجود قانونی که پیشتر گفتیم، در خوابگاه دختران «حضور و غیاب» وجود دارد که به صورت امضا کردن دفتر و یا از طریق گیت و به صورت الکترونیکی انجام میشود. به همین دلیل باید اشخاصی بر روی حضور و غیاب، نظارت کنند. در ابتدا به نظر میرسد که ناظرین به همین دلیل در خوابگاهها حضور دارند. اما این مسئولین نظارت و اختیاراتی که دانشگاه به آنها میدهد، بانی بسیاری از رفتارهای جنسیتزده و دور از شأن با دانشجو هستند. دخالت در مسائل خصوصی دانشجویان، کنترل و تجسس در رفتوآمد آنان، کنترل پوشش و البته وضع قوانین نانوشته در آییننامههای رسمی دانشگاه و اداره امور رفاه، توسط ناظرین، از مشکلات اساسی خوابگاهها است. قوانینی که حریم شخصی و خصوصی افراد را نقض میکند و در مواردی بسیار توهینآمیز است. قوانینی همچون ارائه بلیط اتوبوس، سینما، تئاتر یا نشاندادن برگه نوبت پزشک جهت راستیآزمایی، ممنوع بودن پوشیدن تاپ و شلوارک و یا منع اپیلاسیون بدن! اگرچه این قوانین رسمی نیستند اما به نظر نمیرسد دانشگاهها از این قوانین ناآگاه و یا مخالف آن باشند.
🔻امنیت زنان، یک بهانه همیشگی:
یکــی از دلایلی که در مقابل نقد بر این قوانین مطرح میشود «حفظ امنیت دختران» است. شاید تقریباً آخرین راه ایجاد امنیت برای زنان در جامعه، منع تردد آنان در ساعات شب باشد. چراکه حضور اجباری زنان در محل سکونتشان در ساعات شب، خود بازتولید ناامنی است. دانشگاهها، راهحلهایی مانند آموزش را نادیده گرفته و اعمال محدودیت را ترجیح میدهند. حال آنکه طبق منشور حقوق شهروندی، هیچ سازمانی حق ندارد به بهانه امنیت، آزادی شهروندان را محدود کند. این گونه بهانهها، تنها زمانی مطرح است که در مورد دختران صحبت میکنیم. در اکثر خوابگاههای پسران، تنها نگهبان حضور دارد و ساعات تردد هم، برای تأمین امنیت خوابگاه و کمبود نیروی انسانی اعمال میشود. اما هرگز با مسئله حضور و غیاب به این شکل مواجه نیستند. این خود گواهی بر جنسیتی بودن و وجود تبعیض جنیستی است.
ادامه مطلب:
https://lnk.pw/hmlgمطالعات زنان
#خوابگاه_دختران#جنسی #عدالت_جنسیتی#برابری #زنان #زن #مردان#مرد #فرصت #حقوق#قانون@hamamounNetworkk 🤍