✅ اعتراض از زبان نظریه‌پردازان گفت‌وگو ▫️جنبش نادیده‌شدگان ▫️ گزارش نشست «رسانه و اعتراضات» در‌ انجمن جامعه‌شناسی ایران | روزنامه هم‌میهن | یکشنبه ۴ دی ۱۴۰۱ 🔰از همان ابتدای ماجرای رخ‌داده برای مهسا امینی، نقش رسانه پررنگ بود. اعتراضات خیابانی، اهمیت رسانه را بیشتر هم کرد. بعد از هر اعتراضی در صد روز گذشته با ده‌ها روایت متفاوت مواجه بودیم. روایت اول، شاهدان عینی بودند که با استفاده از شبکه‌های اجتماعی، به‌عنوان یک شهروندخبرنگار، روایت خود را از ماجرا مطرح می‌کردند. روایت بعدی، رسانه‌های رسمی نزدیک به نهادهای امنیتی بودند که دنبال ردپای دشمنان در اعتراضات بودند. روایت دیگر، از طرف رسانه‌های ملی و محلی‌ای بودند که به سختی و با وجود تیغ سانسور تا حد امکان حوادث را خبری می کردند و در برخی موارد با سکوت از کنار اتفاقات می‌گذشتند. روایت بعدی از طرف خانواده‌های آسیب‌دیده بود که عموما با بغض و کینه روایت می‌شد و اتفاقا در شبکه‌های اجتماعی بازتاب زیادی می‌یافت. روایت دیگر، آن بود که توسط اندک رسانه‌های مستقل باقی‌مانده منعکس می‌شد که عموما تلاشی برای انعکاس بی‌طرفانه وقایع بود و روایت غالب هم از طرف تلویزیون‌های فارسی‌زبان خارج از کشور پخش می‌شد که آمیخته با ادبیات حماسی و غلو بود و گاه اصل خبر نیز قربانی حواشی می‌شد. 🔰«نقش رسانه‌ها در این اعتراضات»، چه در پدید آمدن آن اعتراضات و چه در تداوم آن و چه در تبدیل کردن مسئله مخالفت با گشت ارشاد به یک خواسته گسترده، قابل کتمان نیست. از همین‌رو انجمن جامعه‌شناسی ایران این هفته این موضوع را برای عنوان نشستِ خود انتخاب کرده بود. استادان و چهره‌های برجسته ارتباطات در این جلسه، صورتبندی و تحلیل خود را از این حوادث و جایگاه رسانه در آن مطرح کردند؛ صحبت‌هایی که می‌تواند مقدمه‌ای برای بحث‌های مفصل‌تر باشد. عنوان نشست را البته می‌شد سیاسی‌تر انتخاب کرد و اینطور نوشت که نظریه‌پردازان و استادان گفت‌وگو، در میانه فریادها و اعتراضات، چه گفتند و چگونه تحلیل کردند؟ 👈🏻 متن کامل: https://b2n.ir/t69493 @Haajm