هوشنگ گلشیری (۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در اصفهان[۱] - ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در بیمارستان ایرانمهر تهران نویسندهٔ معاصر ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. مورّخان ادبی وی را بعد از صادق هدایت ، تأثیرگذارترین داستاننویسان معاصر زبان فارسی دانستهاند.
او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قویترین داستانهای ایرانی خواندهاند.[۱]
گلشیری کارش را با آموزگاری در روستاها و سپستر در اصفهان آغاز کرد. از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به دعوتِ بهرام بیضایی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران استادی کرد.
پس از انقلاب وی با تشکیل جلسات هفتگی داستانخوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دهه هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند او همچنین عضو و یکی از موسسان کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود.
کتاب جن نامه اثر
هوشنگ گلشیری :
جِننامه نام رُمانی است نوشته
هوشنگ گلشیری، از نویسندگان ایرانی. این رمان در سال ۱۳۷۶ از سوی نشر باران در سوئد به چاپ رسید.
گلشیری این رمان را ۲۵ مهرماه ۱۳۶۳ در تهران آغاز کرد و سهشنبه شش آبان ۱۳۷۶ در آلمان به پایان رساند؛ یعنی نوشتن آن سیزده سال به طول
@GreenShadows6 انجامید.
جننامه در پنج مجلس تنظیم شده و هر مجلس به موضوعی اختصاص دارد.
#هوشنگ_گلشیری