توی مکانیک خیلی مرسوم نیست اینترنشیپ و پوزیشن هم خیلی کمه یه سری پروگرم محدود هست تو اروپا که میشه واسشون اپلای کرد یه سری هم اینترنشیپ کاری هست که اتفاقا من بیشتر دنبال همینا بودم سمت اروپا! بیشترشون فقط برای لوکال ها هستن ولی به شکل محدود تر واسه آدمای دیگه هم پوزیشن پیدا میشد، خیلیایی اینا تا ملیت ایرانی رو ثبت می کردی درجا ایمیل میومد که شرمنده ایم و ریجکت، در نهایت دو جا اوکی شد، یه جاش استاد اینجا ریکام یادش رفت آپلود کنه کنسل شد اون یکی هم که پیش رفت دیدم شرایط واسه ویزا سخته و کنسل شد اونم عملا، همین حین علی ایمیل زده بود هنگ کنگ و رندوم به من هم گفت ایمیل بزنم، منم ایمیل زدم و تایم مصاحبه گرفتم و اوکی شد :) 🔴توصیه 1: اگه لبی پیدا کنید که ایرانی قبلا توش بوده احتمال پذیرش گرفتنتون بیشتره!(البته شایدم کمتر خیلی بستگی داره آدم مثبتی بوده یا برعکسش) 🔴توصیه 2: کانکشن زدن و گپ و گفت با ممبر های لب مقصد می تونه یکم کمک کننده باشه! چون اینطور که متوجه شدم استاد اینجا قبلش با دانشجو های پست داکش مشورت کرده بود واسه این موضوع قبل اینکه ایمیلم رو جواب بده! فرایند ویزای اینجا هم خیلی اوکی بود، فقط باید یه سری مدارک پست می کردیم و دانشگاه اینجا خودش همه کار ها رو انجام میداد و در نهایت ویزا رو ایمیل می کرد. البته به این راحتیا نبود و سر گرفتن ویزا به شخصه سکته کردم واسه ارسال مدارک به اینجا دقیقا تعطیلات عید بود و گفتم شرکت خصوصی احتمالا 5 فروردین اونقدر خبری نیست و عوضش میدم پست دولتی که بازن! ما فرستادیم و بسته بعد یه ماه نرسید! و فهمیدیم که بستمون به دلایلی تو ایران مونده و اینا هم تا یه ماه نمیشد به ما هیچ خبری نمیدادن از وضعیت بسته! میگفتن تو راهه تو راهه... در حالی که فرودگاه امام همینجوری دپو شده بود! خلاصه که مدارک خواستید بفرستید با کارا پست یا TNT پست بفرستید راضی تر خواهید بود، قیمتشون هم فرقی با پست نداره عملا ، تازه دم در هم تحویل میگیرن ازتون بستتون رو واسه گرفتن ویزا حداقل 8 هفته وقت لازم بود و به خاطر دست گل پست ما یک ماه کامل رو از دست دادیم و تا دوباره بسته با پست خصوصی برسه خیلی لب مرزی میشد و دو روز قبل پرواز ویزا اومد :) 🔵فرایند ویزا واسه بقیه دانشگاه ها ممکنه متفاوت باشه! نکته دیگه ای که لازمه در مورد فرایند اداری مطرح کنم خروج از کشور گرفتن واسه پسراس که این رو مفصل تر و دقیق تر میگم من پاسپورتم رو داشتم و یه سال قبل تر به بهونه سفر زیارتی پاسپورتم رو گرفته بودم(اون موقع هنوز پاسپورت زیارتی رو جدا نکرده بودن و ارزون ترین گزینه واسه وثیقه گذاشتن و گرفتن پاسپورت بود) برای خروج از کشور اول از همه باید برید معاونت پزوهشی دانشگاه و یه معرفی نامه بگیرید، بعد با نامه پذیرشتون برید پیش معاون آموزشی دانشکده و ازش تایید بگیرید که اینترنشیپی که دارید میرید مورد تایید دانشکده هست. بعدش به همراه مدارکی که نشون میده شما از دانشگاه مقصد اینترنشیپتون پذیرش دارید بر می گردید معاونت پژوهشی(طبقه آخر هوافضای جدید) و مدارک رو تحویل میدید، اونا هم که تایید کردن یه نامه میدن برای معرفی به وزارت علوم، بعد میرید ساختمون امور دانشجویان وزارت علوم سمت میدون فردوسی و اونجا هم تایید میگیرد و بعد میرید نظام وظیفه نکته مهمی که اینجا وجود داره اینه که از همون اول اول که دارید نامه نگاری رو شروع می کنید با دانشگاه! مدت کار آموزیتون رو بیشتر رد کنید! چرا❔ چون افسری که نشسته مجوز خروج از کشورتون رو تایید و صادر کنه کارش چوب لای چرخ گذاشتنه🤦‍♂️ طبق قوانین 45 روز دانشجوی کارشناسی پسر می تونه با اهداف علمی بیاد خارج از کشور و خوب من سه ماه کامل بودم و همینجوری الکی چند روز کم کرد که پر رو نشم، البته لازمه یه ذره چونه بزنید و یه سری بهونه بیارید که واسه کشور خوبه و مثلا من اونجا حقوق میگیرم ارز آوری داره واسه مملکت و از این حرفا تا نرم بشن و کمتر اذیت کنن😶 خلاصه چند روز بیشتر رد کنید که کم کرد اذیت نشید! در نهایت باید 15 میلیون تومن وثیقه بذارید! پرداخت وثیقه هم اینطوریه که باید بانک سپه به اسم خودتون حساب داشته باشید و مبلغ داخل همون حساب باشه و اونا بلوکه اش کنند. دیر تر برگشتن به کشور عواقبی مثل ضبط وثیقه یا ممنوع الخروجی برای یه مدتی رو ممکنه براتون به تبع داشته باشه! #انتقال_تجربه 1 #خروج_از_کشور