گاهى بعضـــى از آدم ها
مى شوند مُسَكِن زندگى مان...
تمام درد هايمان را
با بودنشان فراموش ميكنيم
اولين پناهمان مى شوند
در لحظه هايى كه خوب نيستيم
هر ٨ ساعت،
هر ٦ ساعت،
هر ١ ساعت،
هر ١ دقيقه،
هر ١ ثانيه،
مُدام آن ها را وارد زندگيمان ميكنيم
خوب مى شويم، درد هم يادمان ميرود
هرگز به دُز مسكن هميشگيمان عادت نميكنيم
كه خوب نشويم
زندگیمان به اين بعضي ها، كه مسكن هستند
هرگز عادت نميكند...
بعضي ها هيچوقت نه عادي ميشوند
نه تكراري
هر روز و هر لحظه ميشود حضورشان را
در زندگي و قلب مان
امن ترو امن ترو، امن تر كرد...
و ميشود گاهي بي هوا
نفسي عميق كشيدو از ته دل گفت:
خداوندا شكـرت...
#الهه_سادات_حسینی