«بدیههٔ علیّ بن الجَهم در حضور متوکّل عبّاسی» قالَ علیُّ بنُ الجَهمِ : دخلتُ علی المُتَوکِّلِ و بینَ یدیهِ تُفّاحةٌ معضوضَةٌ أهداها له بعضُ جواریهِ، فقال لي: قُلْ فیها قبلَ جلوسِکَ و لکَ لِکلِّ بیتٍ ألفُ دینارٍ فقُلتُ: تُفّاحَةٌ جُرِحَت بِالثَّغْرِمِن فيها أَبْهىٰ إِلَيَّ مِنَ الدُنيا وَما فيها جاءَت بِها ظَبْیَةٌ مِن عِندِ غانِيَةٍ نَفسي مِنَ السُوءِ وَالآفاتِ تَفديها لَو كُنتُ مَيتاً وَنادَتني بِنَغمَتِها إذاً لأسرَعتُ مِن لَحدي أُلَبّيها بَیْضاءُ في حُمْرَةٍ عُلَّت بِغالِيَةٍ كَأَنَّما قُطِفَت مِن خَدِّ مُهديها فأمَرَ في الحالِ بأربعةِ آلافِ دینارٍ وأربعِ خِلَعٍ.¹ «ترجمه» علیّ بن جهم گوید: وارد شدم بر متوکّل و پیش روی او سیبی بود گاز زده ، که بعضی از کنیزکانِ وی هدیه فرستاده بودند. متوکّل مرا گفت: قبل از نشستن شعری درباب این سیب بگو و در برابر هر بیت هزار دینار خواهی گرفت. پس من گفتم: سیبی که با دندانهای پیشینِ دهانِ یار زخمی گشته و نزد من نیکوتر است از دنیا و هرآنچه در اوست. آهو بچه ای آن را از پیشِ زیبارویی آورد که جان من برخیِ او باد از بدی و آسیب ها. اگر مرده ای می بودم و با نغمه اش مرا آواز می داد این هنگام از لَحَد به سوی وی شتافته و ندایش را اجابت می کردم. آن سیب ، سفیدی است در سرخی که با غالیه اندوده گشته، گویی از رخسار هدیه کننده اش چیده شده . متوکّل چون این ابیات شنود، فی الحال امر کرد که چهارهزار دینار و چهار خلعت مرا دادند. ____ 1_بیاض تاج الدّین احمد وزیر{۷۸۲ه‍ ق} ، از مکتوباب امام شرف الملّة والدّین زاهد بن علیّ بن الزّاهد أبي الفوارس القیری نوشته در ۱۸ رجب ۷۸۲ ه‍ ق  ،زیر نظر ایرج افشار ومرتضی تیموری ،چاپ عکسی ،چاپ اوّل ،اصفهان ،انتشارات دانشگاه اصفهان ،۱۳۵۲ه‍ ش،صفحهٔ ۱۹۹ 💐🍃🍃@golvabolbol110