‌ باشد پرنده! کوچ بکن سمت خانه‌ات هر چند سخت می‌گذرد با بهانه‌ات آن جا امیدوارم از آواز پر شوی موسیقی و غزل بشود آب و دانه‌ات خوش بگذرد طراوت ییلاق و بشکفد در چشم برفگیر اهالی جوانه‌ات حالا برو به خاطر آسوده در دلم ... تا بازگشت جای کسی نیست لانه‌ات پاییز سهم حنجره‌ی من تو سعی کن سرشار از بهار بماند ترانه‌ات من یک مترسکم که به دوشم ... خدا کند خوشبختی هما بنشیند به شانه‌ات نگذار در خشونت مردانه حل شود رفتار مینیاتوری دخترانه‌ات من می‌روم صدا شوم و زندگی کنم در بیت‌بیت هر غزل عاشقانه‌ات #مهدی_فرجی @GhaZalkhaniI