☑️ نقد رهبری اصلاحات در اردبیل: از پدرخواندگی زنجانی تا طغیان پیرموذن
✍ مصطفی محمدی
آغاز ریاست جمهوری
#پزشکیان نقطه شروعی برای تلاش‌های جریان اصلاحات در استان اردبیل بود تا بتوانند استاندار مورد نظر خودشان را بر مسند قدرت بنشانند.
در این میان جریان اصول گرایی نیز با توجه به شعار
#دولت_وفاق پزشکیان، کورسوی امیدی برای حضورشان در قدرت داشتند و امیدوار بودند چهره ای اصول گرا یا حداقل منعطف بتواند کرسی استانداری اردبیل را از آن خود کند.
در میان تلاش‌های گوناگون جریانات سیاسی برای دستیابی به قدرت، آنچه بیش از همه عیان شد،
#تنش‌ها و درگیری‌ها موجود در درون جریان اصلاحات بود.
این وضعیت نه‌تنها به
#ضعف_همبستگی و انسجام در میان اصلاح‌طلبان اشاره دارد، بلکه نشان داد که هنوز رهبری مقتدر و یکپارچه‌ای در اردبیل وجود ندارد که بتواند به طور مؤثر این اختلافات را مدیریت کند.
#جواد_زنجانی، رئیس ستاد انتخاباتی مسعود پزشکیان در استان اردبیل، که همه امیدوار بودند نقش پدرانه خود را به نحو احسن اناجم دهد، در ابتدای کار به جای نقش‌آفرینی پدرانه، با تلاش برای
#بازگشت_مجدد به کار_به دلیل بازنشستگی_ نشان داد که علی رغم تجربه بالا، اما توان کافی برای ایفای نقش راهبر در استان را ندارد.
او که می‌توانست خود را به عنوان انتخاب‌گر استاندار معرفی کند و همیشه در
#نقش_پدری مقتدر که در تشکیلات پزشکیان نیز بروبیایی دارد، نشان دهد، به سرعت طمع قدرت سبب شد تا موقعیت خود را نزد دشمنان و حتی دوستان از دست بدهد.
ارائه لیست بلندبالا از کاندیداها برای استانداری هم نشانه‌ای از ضعف مدیریت زنجانی بود. لیستی که خود
#منشأ_تفرقه شد، زیرا بسیاری از افراد حاضر در آن لیست، که حتی برای پست معاونت استانداری هم مناسب نبودند، حالا به طمع رسیدن به جایگاه استانداری، از هیچ تلاشی دریغ نکردند و حتی در
#خفا خنجری هم بر پشت دیگر گزینه های می زدند.
شخصیت‌های دیگر مانند محمد فیضی و رضا کریمی به عنوان نمایندگان ادوار اردبیل، نیز از ابتدا بازی را
#باختند. افرادی که در بین مردم خود را شایسته یکی از وزارتخانه ها نشان داده بودند، حالا خودشان را به هر دری می زدند تا حداقل بتوانند حکم استانداری اردبیل را از دستان مسعود پزشکیان بگیرند تا حداقل در ظاهر نشان دهند که در بین اصلاحات و پزشکیان برو بیایی دارند که این هم محقق نشد.
در این میان،
#کمال_الدین_پیرموذن نیزاز شخصیت های جذاب و پرحاشیه حامی دولت در اردبیل بود؛ او چنان از مسعود و زهرا می نوشت که انگار از کودکی با پزشکیان بوده و حتی فرزندان رئیس جمهور هم عادت کرده اند که او را عمو صدا کنند.
البته پیرموذن در این مسیر بارها و بارها تغییر موضع داد؛ او گاه پزشکیان را ستایش و گاه نکوهش می‌کرد تا جایی که خود را باباخان و مسعود پزشکیان را ستارخان می خواند.
اما قائله پیرموذن به اینجا ختم نشد؛ انتخاب مسعود امامی یگانه به عنوان استاندار اردبیل، شوک بزرگ برای پیرموذن بود که خود را اصلاح‌طلب خالص می‌دانست.
او خود را
#قربانی_دورویی و خنجری که دوستانش از پشت به او زدند می دانست و در نهایت مردم اردبیل را با استوری ، “
#دای_منی_گورمسوز (دیگر مرا نمی بینید)” تهدید کرد و البته مردم که با رویکرد او آشنا بودند، شاید پاسخی آرام به او دادند: “
#عیبی_یوخ (عیبی ندارد)”.
در مجموع، آنچه گفته شد، نمایی از وضعیت جریان اصلاحات در اردبیل است؛ اتفاقی که نیازمند مدیریت و هماهنگی بهتری از سوی رهبران اصلاحات بود که متأسفانه محقق نشد.
به هر حال، همه ما امیدواریم که حضور امامی یگانه در سمت استانداری اردبیل با نتایجی خوشایند و به دور از حاشیه همراه باشد تا این استان نیز مانند همسایگانش بتواند به توسعه دست یابد.
https://harfavar.ir/?p=45445@fori_ardabil
