همدردی حلقه گم شدهی مسئولین!
میثم چگنی- ۱۶ تیر ۱۴۰۳
شعارهای زیبا، وعدههای رنگارنگ و ظاهرسازی، هیچیک نمیتواند نشانگر مردمی بودن یک مسئول باشد، یک مسئول مردمی و برخاسته از مردم دارای حس همدردی است، حس همدردی یعنی آن مسئول بتواند از نظر ذهنی خودش را در جای آن شهروند گرسنه، بیکار و ناراضی قرار دهد و مجموعه عملکرد خودش را نقد کرده و در نهایت تصمیماتی اتخاذ کند که فشار کمتری بر دوش جامعه هدف وارد شود، وقتی قانون جامع حمایت از حقوق معلولان علیرغم تصویب و ابلاغ بخشی از آن بیش از ۲۰ سال هنوز روی زمین مانده یعنی آن مدیر ارشد یا میانی دستگاه ذیربط توان همدردی با جامعه معلولین را ندارد و اصلا نمیتواند درک کند چه مصائبی در زندگی معلولین وجود دارد، وقتی یک کارگر شرکت خصوصی از حقوق پایین گلایهمند است و وزیر کار نمیتواند او را درک کند و حقوق کارگر را متناسب با تورم افزایش نمیدهد، یا وقتی یک بازنشسته با حقوق پایین نمیتواند مخارج زندگیاش را تامین کند یعنی هنوز همدردی شکل نگرفته است و کمکم همین جمعیت نادیده گرفته شده امید خود را از دست داده و نسبت به جامعه بیتفاوت و ناامید شده و حس تعلق خود را از دست میدهد، همان کارگر، معلول یا بازنشسته تبدیل به نیرویی در جهت مخالف سیستم مدیریتی و جامعه میشود.
اساساً یکی از ضعفهای بزرگ مدیریتی کشور همین ضعف همدردی است که لزوماً بهمعنای ابتلای به آن درد نیست، انسان می تواند پزشک باشد ولی کارگر را درک کند، انسان میتواند سالم باشد ولی سختی بیماریهای خاص را درک کند، باید با شفافیت اعلان کرد که در هر دو طیف سیاسی کشور افرادی وجود داشتند که این حس همدردی را نداشتند و موجب آسیبهای کلان به سرمایه اجتماعی نظام شدند و نمونههای زیادی وجود دارد که در دولتهای مختلف متاسفانه مسئولین بدون در نظر گرفتن شرایط مردم و به خصوص اقشار ضعیف و آسیب دیده تصمیماتی یکطرفه و نادرست اتخاذ کردند تا مشارکت به ۵۰ درصد برسد، رهبر انقلاب بدرستی فرمودند، این پنجاه درصد همگی با نظام دشمن نیستند، به باور نویسنده اغلب این جمعیت پنجاه درصدی کشور از مدیران ناتوان، فاقد همدردی و بیفکر، خسته و نا امید شدهاند و چارهای جز عبور از انتصابات حزبی و به کار گماردن افراد ناتوان و فاقد همدردی نیست.
#میثم_چگنی#شهر_من_درد_من #دریابیم_و_دُرّیابیم
@farzinvafaeinezhad