‍ همدردی اجتماعی ✍️میثم چگنی به شاه قاجار گفتند مردم نان ندارند بخورند، گفت : خب کلوچه بخورند! بخشی از عدم همدردی یا Sympathy با مردم توسط حاکمان نیز نشات گرفته از فاصله آنها با مردم است، آنها گاهی توسط گروهی از افراد منفعت طلب و چاپلوس با انبوهی از اطلاعات نادرست تغذیه می شوند، این موضوع فاصله گرفتن از بطن جامعه می تواند برای مدیر یک اداره و تصمیمات یک طرفه اش با ایجاد مشکلات برای مردم و زیر دستان تا کلان ترین جایگاه های مدیریتی یک کشور رخ دهد، شاید به جرات بتوان گفت مدیران ایزوله شده که فقط با گروه خاص و محدودی از افراد یا کارشناسان در ارتباط هستند هیچگاه توان همدردی با مردم را نخواهند داشت، دردی که همه جناح های سیاسی کشور را آلوده ساخته است. عامل دیگری که موجب عدم همدردی واقعی یک مسئول با مردم می شود عدم سلامت روحی اوست زیرا Sympathy یا همدردی به گفته روانشناسان فقط در کسانی شکل می گیرد که روح و روان سالمی داشته باشند، شاید آسیب هایی که یک مسئول تا رسیدن به آن جایگاه بر روح و روان خود وارد کرده است موجب شود که وی نتواند حی همدردی را داشته باشد. موضوع آخر تربیت، پرورش و محیط است که اگر در سیستم آموزشی نیمه کاره ما جایی برای آموزش فضیلت های اخلاقی و زمامداری دیده شود جای بسی شگفتی خواهد بود. آنچه امروز در جامعه دیده می شود ضعف همدردی در میان برخی اقشار مردم است، ضعفی که در آینده موجب شکاف های اجتماعی و در نتیجه دو قطبی های بیشتر خواهد شد، این ضعف همدردی همچنین موجب افزایش گسل های قومیتی، مذهبی، اجتماعی و نسلی بیشتر و در آینده یکی از معضلات اصلی جوامع خواهد بود. چه آن کسانی که با گرانی ناگهانی بنزین موجب التهاب و نارضایتی جامعه می شوند ، چه آن کسی که جواب مطالبات بازنشسته و معلول را با باتوم می دهد و چه آن کسی که پشتوانه روابط یک شبه ره صد ساله را رفته در هیئت دولت قرار گرفته و به قانون دهن کجی می کند،. همگی میخ هایی هستند که بر تابوت جامعه زده  می شوند، همگی پیروان تفکری هستند که با کف جامعه فاصله فراوانی دارد، جامعه ای که خواسته هایش را گاه با سکوت فریاد می زند، شاید به جرات بتوان گفت بزرگترین بحران کشور بحران مدیریت است که مانند گوشت قربانی میان جریان های سیاسی تقسیم شده است، امروز راحت ترین راه برای رشد در جایگاه های مدیریتی کشور ارتباطات سیاسی و حزبی است، جایی که تخصص، توانایی و تجربه معنایی نداشته و افراد با روی کار آمدن یک دولت، در یک شب، استاد دانشگاه، وزیر، رئیس یا عضو هیئت مدیره ی شرکت های دولتی می شوند، و همین افراد که در فضایی غیر از فضای عمومی جامعه و در مدارس و دانشگاه هایی غیر از عموم جامعه رشد یافته اند، بدون همدردی به مردمی که نان ندارند خوردن کلوچه را توصیه می کنند. جامعه امروز ایران بیش از هر چیز امروز به رهبران میانی خوب نیاز دارد تا با خدمت رسانی و همدردی، اعتماد و امید را به جامعه بر گردانند، رهبرانی از جنس مردم و از میان مردم! #دریابیم_و_دُرّیابیم #شهر_من_درد_من @farzinvafaeinezhad