کانال : فریاد رهائی مادران خشمگین

در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۲، ده زن بهایی در میدان چوگان شیراز، به‌دلیل امتناع از تغییر مذهب، اعدام شدند. اجساد آنان هرگز به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد:

۱. مونا محمود‌نژاد ۱۷ ساله
۲. طاهره ارجمندی، ۳۰ ساله، پرستار
۳. اختر ثابت ۲۵ ساله، پرستار
۴. رویا اشراقی، ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی
۵. شیرین دالوند، ۲۶ ساله، فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی
۶. مهشید نیرومند، ۲۸ ساله، فارغ‌التحصیل فیزیک
۷. سیمین صابری، ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی مرودشت
۸. عزت جانمی، ۵۸ساله
۹. نصرت غفرانی، ۴۶ ساله ( فرزند ۲۸ ساله‌ی وی با نام بهرام یلدایی دو روز قبل از مادر، اعدام شده بود )
۱۰. زرین مقیمی، ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی

28 خرداد، سالگرد اعدام ده زن بهایی، از جمله مونا محمود نژاد 17 ساله بود. این ده زن در جریان دستگیری دسته جمعی بهاییان شیراز در آبان ماه 61 به دستور حجت الاسلام ضیاء میرعمادی، دادستان انقلاب شیراز و توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شده بودند. حجت الاسلام قضایی، حاکم شرع شیراز در دادگاه به آنها گفته بود: ﻓﻘﻂ دو راه دارﻧﺪ: «ﻳﺎ اﺳﻼم ﻳﺎ اﻋﺪام».

میرعمادی در مصاحبه ای با روزنامه خبر جنوب گفته بود که هیچکس به جرم بهاییت دستگیر نمی شود و این افراد، کارهای ضد انقلابی انجام داده اند. اما همین شخص، در روز 22 ﺧﺮداد 1362، دادﺳﺘﺎن ﻛﻞ، ﻣﻴﺮﻋﻤﺎد، ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﮔﺮوﻫﻲ از ﭘﺎﺳﺪاران زن و ﻣﺮد و ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺎﻣﺎت زﻧﺪان، از زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﺎزدﻳﺪ ﺑﻪﻋﻤﻞ آورد. او در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن زﻧﺪاﻧﻲ در آن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣ ﻲﺷﺪﻧﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪرﺋﻴﺲ زندان ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺗﺮاب ﭘﻮر ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻣﻌﺮوف به استتابه (طلب توبه) را برای بهاییان آغاز کند: ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮاي ارﺷﺎد ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و اﺳﻼم آورﻳﺪ، در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻋﺪام ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ. از ﻓﺮدا ﻫﺮ روز دو ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻜﻮت اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. زﻧﺪان داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ در آن درس ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.

آنها در 28 خرداد 1362 به دلیل اینکه حاضر نشدند مسلمان شوند، در میدان چوگان به دار آویخته شدند.

بلافاصله بعد از اعدام زندانیان بهایی، در تیرماه 1362 نیز چندین زندانی سیاسی زن، از جمله الهه دکنما که پیش از مرگ، روی پاهایش نوشته بود که به وی تجاوز شده در شیراز اعدام شدند. خبر تجاوز به دختران زندانی پیش از اعدام، به شکل وسیعی در شیراز پخش شده بود. حجت الاسلام سید ضیاء میردامادی که در درخواست حکم اعدام و نیز اجرای اعدام ها مسئولیت داشت، یک ماه بعد در مصاحبه ای این موضوع را نیز انکار می کند: "شایعه می کنند دختران را قبل از اعدام به تزویج پسران در می آورند و سپس اعدام می کنند. این شایعات هیچگونه واقعیتی ندارد."

میرعمادی چند ماه بعد از اعدام های زنان در شبراز، به سمت دادستان عمومی تهران منصوب شد و حداقل تا آذر 1367 در این سمت باقی بود.
#حق_شهروندی
#حاکمیت_انسان_کش_اسلامی
#چهار_دهه_سرکوب
#آزادی_بیان