🔴 #پنج سبک
#مدیریتی ضد توسعه در
#ایران...
🔻 #ایران ۷۵ میلیونی با ۴۴۰ هزار
#مدیر و
#ژاپن ۱۲۷ میلیونی با ۳۰۰ هزار
#مدیر...
#فریننیوز @farinnews✅ بنابر اعلام رسمی در حال حاضر بیش از ۴۴۰ هزار نفر به عنوان مدیر در دستگاههای اجرایی کشور اشتغال بهکار دارند. این در حالی است که تعداد کارمندان کشور ژاپن با جمعیت ۱۲۷ میلیونی جمعاً ۳۰۰ هزار نفر است و ما در ایران با ۷۵ میلیون جمعیت ۱.۵ برابر کل کارمندان ژاپن، فقط مدیر داریم!
✅ طبق آخرین آمارها، در حال حاضر در کشور حدود ۳۶۰۰ سازمان و دستگاه اجرایی، نزدیک به ۴ میلیون کارمند حقوق بگیر و ۴.۵ میلیون نفر بازنشسته مستمریبگیر داریم.
✅ در دومین بخش از یادداشت «درنگی بر موانع توسعهیافتگی ایران"، به
پنج شیوه مدیریتی ضد توسعه در کشور میپردازیم که باعث توقف و ایستایی در روند توسعه یافتگی کشور هستند.
با پوزش از مدیران متخصص، دلسوز و عاشق میهن، با وجدان، متعهد و لایق، خوانندگان گرامی را با سبکهای مدیریتی زیانبار و خسارتآور آشنا میکنیم.
🔹مدیران و شیوههای مدیریتی که وجودشان در مسند امور مساوی است با عقبماندگی، هدررفت منابع و تأخیر در روند توسعه کشور:
🔻مدیران معاملهگر و بیهویت:
مدیرانی هستند که از سبک پوشش تا طرز سخن گفتن خود را با گفتمان دولتها تنظیم میکنند و دوری و نزدیکی به گروهها و افراد ذینفوذ سیاسی را با شامه قوی خود میسنجند که چه زمانی راهنمای چپ و چه زمانی راهنمای راست را بفشارند.
این تیپ مدیران از همه بیشتر تحول کشور را قفل میکنند.
اخلاق، جوانمردی و پایبندی به قیود انسانی هرگز در قاموس این مدیران جایگاهی ندارد. اینها را باید دلالان سیاسی و اقتصادی نامید.
برای ایشان هرگز مهم نیست چه کسی در رأس کار باشد. مهم تارهای در هم تنیدهای هست که روی آن میغلطند و از منابع و مزایای دولتی و بیتالمال ارتزاق میکنند.
وقتی پای اصلاحطلبی در میان باشد، ژست اصلاحطلبی میگیرند و وقتی اصولگرایی روی بورس باشد، گوی سبقت را از اصولگرایان میربایند.
پیشِ چشم این جماعت معاملهگر، دغدغههای اخلاقی، ملی و میهنی، پیشرفت کشور، جوانمردی و وطنپرستی خندهدارترین واژگان است. تنها دو چیز در نظر این مدیران مقدس است: ما باشیم و منافع ما برقرار باشد!
🔻مدیران پارهوقت و از راه دور:
این دسته از مدیران اگر چه به اسم مدیر تام و تمام یک سازمان یا اداره هستند اما واقعیت چیز دیگری است.
دو روز تدریس در دانشگاه، یک روز مشاور یک شرکت، دو روز سفر کاری!
اینان سازمان خود را از راه دور اداره میکنند. این مدیران سعی میکنند سازمان را با ساعات حضور خود تنظیم کنند.
گاهی از خود میپرسم در حکم کارگزینی این مدیران مگر فوقالعاده مدیریت و سایر مزایا بابت «یک ماه کار تماموقت» پرداخت نمیشود پس چگونه میپذیرند که نیمی از هفته را در محل خدمت نباشند و از این مزایا برخودار شوند؟
🔻مدیران قبیلهای و عشیرهای:
این بلیه همیشگی سازمانهای دولتی و اجرایی در کشور ماست. مدیری فقط همشهریهای خود را بهکار میگمارد و امور عشیره خود را رتق و فتق میکند. این دسته مدیران هیچگونه درکی از نگاه ملی به مسائل ندارند. ایران و آینده کشور را در روستا و زادگاه خود میبینند. وقتی با یک ارباب رجوع یا کارمند سازمان خود مواجه میشوند که در زمره همشهریانش نیست، گویی با یک غیر ایرانی و بیگانه طرف هستند.
ماحصل فامیلگرایی چیزی جز تضییع حقوق مردم و جلوگیری از شایستهسالاری نیست.
🔻مدیران آکادمیک و غیر اجرایی:
این قبیل مدیران از مدیریت فقط دانش آن را به ارث بردهاند.
مدیران دانشگاهی اما کمتوان و غیر اجرایی! به همه چیز از منظر مسأله و موضوع پژوهشی نگاه میکنند. سازمان را با کلاس درس اشتباه گرفتهاند.
نمیدانند که منابع، زمان و انرژی در حدی نیست که به پای افکار و آرمانهای انتزاعی آنها تلف شود.
این مدیران نمیدانند در کنار ارزشمندی نگاه پژوهشی به مسایل، سرعت عمل هم مهم است. این مدیران به اسم کار علمی، خواسته یا ناخواسته فرصتهای طلایی توسعه را میسوزانند.
🔻مدیران ترسو و مطیع:
مدیرانی که میبینند و میدانند نتیجه تصمیم مقام مافوق آنها چقدر زیانبار است اما بهدلیل شخصیت ضعیف و منفعل خود هرگز لب به نقد و نظر نمیگشایند.
خطر این قبیل مدیران بزدل به حدی است که امیرمؤمنان علی (ع) پرهیز از انتصاب اینها را در نامه ۵۳ نهجالبلاغه به مالک اشتر متذکر شدهاند.
دلیل اطاعتپذیری و بله قربانگویی این مدیران یا از سر به خطر نیفتادن منافع آنهاست یا به دلیل اینکه تصور میکنند شایستگی یعنی اطاعتپذیری محض از مافوق و بینیازی به نظرات کارشناسان. /عصرایران
https://t.me/joinchat/AAAAADy_6ehyd92quOfmFw