🔰#بیانیه دانشجویان متحد در اعتراض به دور تازۀ محکومیت‌های قضایی برای دانشجویان 🔻تعلیق، امید، احیا، مقاومت ▫️شاید بتوان آن‌چه بر فعالیت دانشجویی در بیش از یک دهۀ اخیر گذشته را در این چهار کلمه خلاصه کرد. تاریخی که البته لحظه لحظۀ آن توأم با سرکوب بوده است. از روزهای پلمپ و بی‌تشکلی، تا گره خوردن رشته امید با جامعه در جنبش سبز و حجم وسیع برخوردهای پس از آن، تا احیای امید به تشکل‌یابی مجدد و احیای امر سیاسی که در بستر مرگ مقاومت می‌کرد. از کنش‌ورزی با بن‌مایۀ آزادی و نفی سلطه و استبداد، تا تلاش برای آشکارسازی ریشه‌های تبعیض و بی‌عدالتی. این مسیر پر فراز و نشیب و همواره پویا، در روند تکاملی خود تا به امروز چه بسیار هزینه‌هایی که متحمل شده است؛ از برخوردهای درون دانشگاهی، هم‌چون کمیته‌های انضباطی، تعلیق، اخراج و ستاره‌دار شدن دانشجویان، تا سال‌ها حبس و گاه به ناچار تبعید از وطن. روندی که البته در سال‌های اخیر با بروز التهابات سیاسی و اجتماعی در کشور، با احضار و بازداشت و محکومیت قضایی چندین فعال دانشجویی در پی حوادث آبان ۹۸ و اعتراض به شلیک به هواپیمای مسافربری شدت گرفته است. ▫️تشکیل پرونده و محکومیت قضایی برای چندین فعال دانشجویی در دو سال اخیر؛ و حالا امروز بار دیگر در میانۀ بازی‌های انتخاباتی اصحاب قدرت و جناح‌های غرق در فساد، در زمانه‌ای که قدرت سیاسی روز به روز بیشتر به تسخیر مردانی در می‌آید که سرسپردگی خود را بیش از پیش نشان می‌دهند، صدور احکام قضایی جدید برای #ضیا_نبوی، #امیرحسین_علی‌بخشی و #علی_حقیقت‌جوان، تازه‌ترین خبر از تداوم فشارها بوده است. محکومیت‌هایی که هربار پس از هر بازداشت یا احضار فعالان دانشجویی، به امری عادی و انتظاری قابل پیش‌بینی بدل شده است. ▫️در این میان اما صدور دوباره حکم یک سال زندان برای سید ضیا نبوی، فعال دانشجویی باسابقه، خشم و تأسف عمیق بدنۀ فعالان دانشجویی را به دنبال داشته است. صدور این حکم آن هم در شرایطی که تحمل ۸ سال و ۸ ماه زندان پس از حوادث سال‌ ۸۸ برای این فعال دانشجویی و اعتراف تکان‌دهندۀ دستگاه‌های امنیتی به پرونده‌سازی و اثبات تحمل بیش از ۳ و نیم سال زندان اضافه حتی با معیارهای غیرقانونی دستگاه قضا به سیاهه‌ای در ‌کارنامۀ دستگاه حاکم بدل شد. فعال دانشجویی‌ای که در این سال‌های پس از آزادی، با تأکید بر این‌که آن گفتاری که همه چیز را با قدرت پیوند بزند نتیجه‌اش چیزی جز انفعال نیست، سیاست را در عاملیت بخشیدن به محذوفان و تلاش برای صدادار کردن آن‌ها برای اشغال فضا و خلق سوژۀ جمعی معنا می‌کرد، حالا و پس از گذران بخش بزرگی از دهۀ سوم زندگی‌اش در زندان، با این محکومیت تازه، بار دیگر در آستانۀ چشیدن طعم زندان به سر می‌برد. ▫️اما چگونه می‌توان تصور کرد چنین فشارهایی بر فعالان دانشجویی، ما را در ایجاد حیات مستقل جمعی خویش متوقف می‌سازد؟ مسئله این است که ما مقاومت‌مان را به آگاهی‌مان و آگاهی‌مان را به زیست‌مان پیوند زده‌ایم و این دلیل ماندگاری چنین جریانی با تاریخ انبوه سرکوب‌های رفته بر آن است. آنچه که ما به عنوان سیاست مردمی از آن دفاع می‌کنیم، زیستن عاملانه و وفادار به حقیقت انسان‌هاست که شورشی است علیه ستم و دروغ‌های برسازندۀ وضع موجود. از این دریچه، سیاست نه در لفاظی‌های سیاست‌مداران، بلکه در زیست متکثر همه انسان‌ها جاری است و این با دفاع از تمام نیروهای به حاشیه رانده شده معنا می‌یابد. چنین زیستی که می‌تواند خود را در یکایک انسان‌ها فعلیت بخشد، توقف‌ناپذیر است. ▫️امروز صدور احکام سنگین قضایی آنقدر شدت یافته که احکام سبک‌تر به نوعی عادی به‌نظر می‌آیند و کمتر واکنشی نسبت به آن‌ها نشان داده می‌شود. هشدار می‌دهیم که باید در برابر مشروع شدن این عادی‌سازی ایستاد و در برابر تک تک این روزها، ماه‌ها و سال‌های ظالمانه مقاومت کرد. در مواجهه با چرخۀ سرکوب-انفعال و در برابر نگرش تمامیت‌خواهانه‌ای که به هر گردهمایی‌ای به چشم تهدیدی علیه خود می‌نگرد و قدرت خویش را در اطاعت بی‌چون و چرای انسان‌ها می‌یابد، ما آشکار کردن سازوکارهای برسازندۀ این نظم و مقاومت علیه تداوم آن را در همراهی با جنبش‌های مختلف اجتماعی و تمامی گروه‌های مطرود و ستمدیده انتخاب کردیم. ما با زندگی، علیه این وضع شوریده‌ایم و شکست انتقام از دانشگاه را در توقف‌ناپذیری و تداوم این حیات مستقل سیاسی و اجتماعی وعده می‌دهیم. 🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد