🐬@faramatniهمچنان که معماری مدرن ، تنها یک سازه را مناسب زیستن آدمی تصور می کرد و آن انبوه آپارتمانهای قوطی کبریتی بود ، روانشناسی مدرن هم انسان را چوب کبریت هایی می خواست در همان قوطی کبریتها : همه یک شکل و یک اندازه ، هم قد و هم رنگ ،
و همچنان که معماری پست مدرن ، انسان را از این قوطی کبریت ها بدرآورد تا نفس بکشند ، روانشناسی پست مدرن هم روایت های تازه ای از آدمی به دست می دهد که شاید لزوما بهترین نوع زیستنش، متوسط بودن و نرمال بودن نباشد.
نگاه فرامتنیک نشان می دهد سبک های زندگی مورد دلخواه روانشناسی مدرن هرگز نمی توانند آدمهایی مثل ویرجینیا وولف، ارنست همینگوی ، نیچه ، فوکو، سالواتوره دالی، تارانتینو و مارادونا پرورش بدهند.
به دنبال روایت های جدیدی از زیستن باشیم ، فرامتنی شاید چراغی بر این مسیر بتاباند ، شاید!
#انوش 🐬@faramatni
