عکس فردا

زمانی که کودک بودم
دست
چپم دلش می خواست ،

مثل دستِ کودک خوش لباس همسایه مان ،

ساعتی در خود بپیچد
بهانه می گرفتم،
مادرم ناچار
روی مچ دستم را گاز کوچکی می گرفت،
با رد ِ دندان های اش
ساعتی برایم میساخت
آه! که چه قدردلخوش بودم ..................................................بیجار—کردستان

ساکن کوچه ی بی نام———————-بیجار—کردستان

شه و چه له——————————بیجار—کردستان

(هدیه برای تولدم و شب چله)🍉عجب عیدی است یلدا/نه انسانی در ایینی به خاک می افتد/نه حیوانی گردن زده میشود/همچو نوروز/ همتایش/فقط مهربانی است/شادی باهم بودن و انسانیت را ستودن/—————————————-——-(شه و چله دان مواره ک)

من این‌جایی هستم. چراغم در این خانه می‌سوزد. آبم در این کوزه ایاز می‌خورد و نانم در این سفره است. این‌جا به من با زبان خودم سلام می‌کنند..

تا شکوفه های سرخ یک پیراهن—————-——-بیجار—کردستان

هوس سرک کشیدن———————بیجار—کردستان

کودکان سرزمین من—————————————بیجار—کردستان

از مجموعه ی—سران—————————بیجار—کردستان

ساعت شلوقی——————————-———-بیجار—کردستان

چیدن سپیده دم——————-———-——کامیاران —کردستان

تا روز مرگ
فرش بافت و گل کاشت
اما هرگز
نه فرشی به زیرپا داشت
نه کسی
گلی بر مزارش نهاد——————————-بیجار—کردستان