▫️ #رفیقی_کە_رهبر_است،
▫️کودکی کە هنوز هم پیگیرترین رزمآور حقیقت است ...
▪️نسل ما در شرق کُردستان سیاست را از راه رمانتیسیسم انقلابی آموخت، با رمانتیسیسم و نوستالژیای این رمانتیسیسم رشد کرد و در بزنگاهی تاریخی آپو و کاریزمای وی این رمانتیسیسم را به اوج برد، اما آپو فراتر از جهان بینی رمانتیکِ جمعی ما، این رمانتیسیسم ما-ی کُرد، این تابوی دیرینه ی سنت ناسیونالیسم کُرد را در هم نوردید و به جای آن خردی سیاسی را نهادینه کرد؛ آنهم در همان دوره ای که ما هنوز سرمست از این رمانتیسیسم منتظر بودیم تا آپو در امرالی قهرمانانه مرگ را در آغوش کشد و از صلح سخنی بر زبان نیاورد، بر تعصبات دامن زده و ندای تسلیم ناپذیری سر دهد.
▪️در آن برهه اما اوجالان به تمامی به خلاف انتظارات نسل ما رفتار نمود؛ مرگ را در آغوش نگرفت، به جای جنگ فریاد صلح سر دا د، از برادری ملتها سخن گفت و به جای دامن زدن بر تعصبات ملی از برادری ملتهای خاورمیانه سخن گفت.
▪️ناسیونالیسم کُرد را نه در محدودیتهای ناسیونالیسم دولت محور که به مثابه امری فرهنگی و در چارچوبی وسیعتر به کانونی برای قرائتی جدید تبدیل نمود، و طرفه آنکه تسلیم نیز نگردید و اینگونه بود که "ما-ی" رمانتیک ما را در بهت فرو برد، سرخورده کرد، به چالش کشید و جالب تر آنکه ، این نسل باز از همان منظر رمانتیسیستی به اوجالان می نگریست، اما این اوجالان بود که از درون این عجب، حیرانی، رمانتیسیسم انقلابی و سرخوردگی به آفرینش جهانی دست یازید که اکنون این نسل – و از میان این نسل کسانی که اوجلان را درک کرده اند – خود از زاویه ای بسیار متفاوت تر از آن روز به جهان و سیاست می نگرد، به خاطره ی جمعی آنروز، به تصویر سیاه آنروز، که خود تمامی شکستهای تا به آنروز ملت کُرد را به یکجا در هم آمیخته بود، هجده ساله شد.
▪️آنروز، و چه زود، گویی دیروز بود که با دلیر، زاگرس و عاکف و ... روبروی سفارت ترکیه در چهار راه استانبول و به نشانه ی اعتراض به دستگیری آپو بر دهانمان چسب زدیم.
▪️با هجده ساله شدن آنروز و نگاهی گذرا به سیاست در نزد پ ک ک و کُردها، در شمال و شرق کُردستان شاید بتوان در مقایسه با آنروز و امروز نگاهی دیگر به آپو و پ ک ک و به جنبش کُردستان افکند، اما از منظری دیگر.
▪️آپوی آن زمان حداقل به عنوان یک کاریزمای استعاری در نزد ما توانسته بود با جذبه ای از قدرت و نفوذ کلام، شبکه ی منسجم و تشکیلات قدرتمند در شرق کُردستان، بهره گیری از رسانه ی جمعی و قدرتمند "میدیا تی وی" و تکیه بر یکپارچگی ملت کُرد به جایگاهی بلند در نزد ما کُردها – حداقل به عنوان یک رهبر کُرد – دست یابد.
▪️اما شخصیت تروماتیک و زجر دیده ی انسان کُرد با دستگیری وی و با گونه ای از همذات پنداری، دستگیری وی را به عنوان دربند کشیدن دیگر باره ی خود و تکرار تاریخ خود قلمداد نمود و از همین رو نیز بود خود را آپویی دیگر دید.
▪️نگاهی به آنروزها و جستجویی در حافظه ی تاریخی آن روزها حاکی از رویدادی شگرف در تاریخ شرق کُردستان بود، امیدی دیگر باره در بپاخیزی ملتی که دربند کشیدن یکی از رهبران کُرد را نقطه ی شروعی برای حرکت مجدد خود می بیند؛ تکرار چرخه ای از رمانتیسیسم که شاید هیچگاه رهایی از آن مقدور نمی بود مگرآنکه شخصی در قامت اوجالان راه رهایی از این چرخه ی تکراری را بیابد، نشان دهد و حقانیت آن را به اثبات برساند.
▪️اکنون که از آن گذشته دور شده ایم شاید چنین نگرشی برای ما جای افتاده تر باشد. اوجالان بعد از دستگیری بیش از ترکها با کُردها جنگید، با تصلب رمانتیسیسم و نوستالژیای سیاستی حاکی از پیشامد؛ بسیاری از سیاستمداران و احزاب سنتی- ارتدکس جهانی وی را به ریویزیونیسم متهم کردند، و صد البته بیشتر کُردها که اوجالان در زندان واداده است، که اوجالان درک صحیحی از سیاست ندارد، که اوجالان عامل میت است، که .... اما سیاست و سیر آن در گذار زمان همواره شفاف تر خود را به نمایش می گذارد، که سیاست بیش از هر چیز گونه ای از آینده نگری و پیش بینی احتمالی سیر حوادث – و صد البته با تاکید بر کانون هویت یک گروه یا حزب یا ملت – بر مبنای یک کلان نگری واقع بینانه است؛ امری که در نزد رمانتیسیسم "ما-ی" کُرد همواره در غیاب بوده است.
🔻 #ادامە...
