اتووود

علیرضا تغابنی در یادداشتی 👆که برای مجموعه "معماری؛ خیرمشترک و امید اجتماعی" اماده کرده است، تلاش می کند پس از ارائه تفسیری از المنتال آلخاندرو آراونا که پروژه را درون معماری و بر اساس رتوریکی زیبایی شناسانه فهم می کند، بر سختی همْ نشینی هنر و خیر عام موکد شود و ضمن برشمردن خطرات این تلاش ها از هنرمندانی یاد کند که راهی دیگر را برگزیده اند، هنرمندانی همچون گونتر گراس که شاید تفسیر کامران فانی در مقدمه ای که بر ترجمه موش و گربه این نویسنده به رشته تحریر در اورده به وضوح موید آنچه علیرضا تغابنی از ان می گوید باشد:
"گراس می گوید اگر نویسنده ای جدا به دنبال نقشْ ویژه ی اجتماعی است، سر راست ترین راه این است که عمل کند و عمل یعنی اینکه وارد حزب و سیاست روز شود. ممکن است این کار در نظرش پست و حقیر نماید، اما باز این عمل است، نه موعظه کردن و شعر داستان اعتراضی نوشتن؛ این کار به یک معنی یعنی سازش با محیط:"شعر سازش نمی کند اما زندگی ما سراسر سازش است. هر که بتواند این دوگانگی، این فشار را تحمل کند یک احمق است؛ احمقی که دنیا را تغییر می دهد."و این نقشی است که گراس خود پذیرفته است: در آثارش سازش ناپذیر و در زندگیش هوچی گر."
#معماری_خیرمشترک_امیداجتماعی
#علیرضا_تغابنی
#گونتر_گراس
#کامران_فانی