مجنون يا رام؟ عکاسي مي تواند يکي از اين دو باشد: رام
و به راه، اگر واقع گرایی اش نسبي باقي بماند،
و توسط زيباشناسي
و اوضاع تجربي تعديل شود (ورق زدن مجله اي در يک آرايشگاه، يا مطب دندان پزشک)؛ مجنون، اگر اين واقع گرايي مطلق باشد
و، به قولي، اصيل، که خودآگاهي شیفته
و هراسیده را ملزم به بازگشت به عين معناي عبارت "زمان" مي کند: يک حرکت به شدت دگرگون کننده که مسیر شی را معکوس مي کند؛ که من در نهايت آن را اِکستازي عکاسي مي خوانم.
پس، دو راه در عکس هست. انتخاب با من است: تسلیم منظر تماشایی اش به رمزگان متمدن شده ی اوهام تمام عیار شوم، یا در ان، پیشِ رویِ خیزش واقعیتی سرکش بنشینم.
اتاق روشن. رولان بارت. برگردان نیلوفر معترف. نشر چشمه
#رولان_بارت#معماري_و_ديگر_حوزه_هاي_فكر #عکاسی_و_معماری@etooodchannel
