الکساندر هامبرت و نشانه شناسیِ گرافیکِ اضطرارِ رابطه با صندلی در دوران همه گیریِ کووید؛ شکل های تازه ی [نـَـ] ــنِشستن 💬. . . جزیی ترین کارکرد نشیمنگاه های بیشماری که مجلات اثاثیه و دکوراسیون را پر کرده اند، بی شک این است که به افراد امکان نشستن بدهند: نشستن برای استراحت یا نشستن سرمیز برای غذا خوردن. صندلی دیگر حول محور میز نمی گردد. امروزه نشیمنگاه معنای خاص خود را پیدا کرده است. . . اما این معنا دیگر به حالت بدن ارتباط ندارد، بلکه جایگاه متقابل مخاطبان تعیین کننده ی آن است. . . نشیمنگاه های مدرن به ویژه بر اجتماعی بودن و مورد خطاب قرادادن تاکید دارند: ان ها جایگاه نشسته را با ویژگی رویارویی تعریف نمی کنند، بلکه زمینه را برای جایگاه عام افراد در جامعه مدرن فراهم می کنند. . . این نشیمنگاه ها احتمالا به یک دلمشغولی بنیادی پاسخ می دهند: هرگز تنها نبودن و در عین حال هرگز رودررو نبودن. . . انسان مدرن از عمق نشیمنگاه های خود گفتمان رابطه اش را تعقیب می کند و به این ترتیب "انسانِ چیدمانی" همواره در کنار "انسانِ رابطه ای و محیطی" قرار می گیرد و ان ها با هم "انسانِ کارکردی" را تشکیل می دهند. . . تمام ایده ی تمدن تازه . . . در تصاویر مدرنیته ای نهفته است که به اندازه ی آغل های قدیمی ایده ال است و ساکن مدرن ما پس از کنار امدن با هوس ها، کارکردها و تناقضاتش دیگر چیزی جز روابط در پیش ندارد، نظامی از روابط که سختارش را در نظامی از اشیا می یابد. . . و بدین ترتیب جهانی را بازسازی می کند که مبرا از غرایز و کارکردهای اولیه، اما پر از معانی اجتماعی محاسبه و پرستیژ است، [انسان] خسته، در پایان این تلاش ها، در گودی نشیمنگاهی که با هیکل او جفت و جور است، کسالتش را برطرف می سازد. . . ژان بودریار. نظام اشیا. پیروز ایزدی. نشر ثالث مطالب مرتبط با کووید روی اتووود @etooodchannel