🗒 محاکمه در خیابان
✍ حسین نقاشی
📌با فراز و نشیبهای فراوان در آستانه شب یلدا پلاککوبی خیابان
#استاد_شجریان انجام شد و نام خیابان فلامک در شهرک غرب، به نام ایشان تعییر یافت. از فروردین۹۸ که تصمیم به نامگذاری و تصویب آن در کمیسیون نامگذاری شورای اسلامی شهر تهران آغاز شد تا روزی که تابلو نصب شد،یک سال و نه ماه گذشت. این کار شایسته میتوانست در زمان حیات آقای
شجریان اتفاق بیفتد اما چه میشود کرد که مخالفتها مانع این اتفاق شد تا مگر مرگ او و فضای پر شور و حرارات مردم در بدرقه مجازیاش در کنار اصرار مکرر شوراییان، این کمترین قدردانی را ممکن سازد.
📌اما به فاصله اندکی از این کار، معدود کسانی به سراغ پلاک خیابان
استاد شجریان رفته و ضمن تخریب پلاک مزین به نام او، دشنامش دادند و نام آن خیابان را به نام شهید محسن فخریزاده تغییر دادند!این خطا در شبکههای اجتماعی و رسانهها غوغایی برانگیخت و البته موجب واکنش هوشمندانه و توام با گلایه خانواده این شهید نیز شد. از سوی دیگر نیز با پیگیری های صورت پذیرفته نام این خیابان مجدد از سوی شهرداری به نام
استاد شجریان اصلاح شد.اما سه نکته دارای اهمیت است:
🔺اول؛ تبعیض سیستماتیک
📌چگونه کسانی هرچند انگشت شمار بدون واهمه از پیگرد قانونی به خود اجازه میدهند که مصوبه یک نهاد قانونی در کشور را زیر پا نهاده و در روز روشن پلاک نصب شده را تغییر داده و عکس یادگاری بگیرند و منتشر کنند؟! با این روال تکلیف "اقتدار قانونی " نهادها رسمی چه میشود؟! بسیار طبیعی است که کسانی نسبت به نامگذاری این خیابان یا هر خیابان دیگری به نام
شجریان یا هر فرد دیگری انتقاد یا مخالفت داشته باشند. صدرو بیانیه، برگزاری تجمع یا هر فعالیت مدنی دیگری علی الاصول باید برای همگان مجاز باشد اما کندن پلاک شهرداری و تغییر نام آن، امری دیگر است.
📌در حالی که عدهای بدون کوچکترین واهمه دست به چنین عملی میزنند، آیا دیگران امکان عملی اعتراض یا تجمع بدون مجوز برای بیان نقد و نظرهای خود را دارند؟ در همین فقره اخیر با خود فرض کنید دیگرانی با اینکه نام بزرگراهی به نام شهید نواب صفوی یا شیخ فضلالله نوری باشد، مخالفاند و "خودسر" دست به تغییر نام آنها بزنند و به نام کسانی چون "احمد شاملو" یا "آیتالله منتظری" تغییر نام دهند! واکنش نهادهای قضایی یا امنیتی در این باره چگونه خواهد بود؟!
🔺دوم؛ اگر عزمی برای برخورد جزایی باشد...
📌ماده 687 قانون مجازات اسلامی مقرر میدارد: «هر کس در وسایل و تاسیسات مورد استفاده عمومی از قبیل شبکههای آب و فاضلاب،و همچنین در علائم راهنمایی و رانندگی و سایر علائمی که به منظور حفظجان اشخاص یا تامین تاسیسات فوق یا شوارع و جادهها نصب شده است، مرتکب تخریب یا ایجاد حریق یا از کار انداختن یا هر نوع خرابکاری دیگرشود بدون آنکه منظور او اخلال در نظم و امنیت عمومی باشد به حبس از سه تا ده سال محکوم خواهد شد.»
🔺سوم؛ پارهای استدلال حقوقی با چاشنی «ما زیاران چشم یاری داشتیم...»
📌عیسی فرهادی، فرماندار تهران دراین خصوص گفته است که شورا هیچ مصوبهای برای اینکه خیابانی به اسم
شجریان باشد، برای ما ارسال نکرده و شهرداری خلاف قانون تابلو را نصب کرده است. فرمانداری تهران همچنین چندی پیش نیز نامگذاری خیابانهایی به نام "مهدی بازرگان" و "اعظم طالقانی" را به استناد بند یک ماده یک « آیین نامه نامگذاری شهرها، خیابانها، اماکن و مؤسسات عمومی» مورد اعتراض قرار داده بود. بندی که نامگذاری در معابر را چنین اولویت بندی کرده است:
📌«شخصیتهای مهم تاریخ صدر اسلام و انقلاب اسلامی و شهدای گرانقدر آن و حوادث مهم تاریخ مبارزات اسلامی مردم ایران در درجه اول و نامشخصیتهای فرهنگی، ادبی، علمی، سیاسی و تاریخی ایران و اسامی راجع به اندیشه، فکر و هنر و نیز مظاهر طبیعت زیبای ایران در مرتبه بعد برگزیده شود» بنابراین فرمانداری تهران این دو شخصیت مبارز سیاسی را از زمره شخصیتهای تاریخ انقلاب اسلامی تشخیص نداده است!
📌حالا از یک سو نامگذاری و تغییر نام معابر از وظایف مصرح شورای شهر است و از سوی دیگر رویه حاکم در ادوار قبلی شورا نیز مبنی بر ارسال نامگذاریهای معابر به هیات تطبیق و فرمانداری جهت اظهارنظر نبوده است. از سوی دیگر در ماده 90 قانون هیات تطبیق تنها حق "اعتراض" به مصوبات شورا و ارجاع مجدد به شورا آن هم در مواردی چون "مغایرت با قوانین و مقرارت کشور" یا "خروج از حدود وظایف و اختیارات شورا" دانسته است.
📌حالا فرمانداری که رییس دولت آن در هنگامه تبلیغات ریاست جمهوری از اعتبار
استاد شجریان مایه گذاشته، بر خلاف رویه اداوار گذشته شورا و استدلالهای حقوقی فوق، جلودار مخالف با پلاککوبی خیابانی به نام
شجریان شده است! قاعدتا این امر به مذاق اعضای یکدست اصلاحطلب شورا شهر تهران که دولت را نزدیک به خود فرض کردهاند، نمیآید!/هفته نامه صدا
#امتداد @emtedadnet