ای بیگانه به من بگو....
زلزلۀ مخرب و مرگبار در جنوب شرقی
افغانستان تازهترین بلا و مصیبتی است که بر مردم مظلوم و ستمدیدۀ کشور همسایه نازل شد.
بر اثر زلزلۀ شدید، هزاران خانۀ خشت و گلی در روستاهای ولایاتِ پکتیکا و خوست بر سر ساکنانش خراب شد و هزاران کشته و زخمی برجا گذاشت.
در حالی که زمین لرزههای بالای هفت ریشتر در بسیاری از نقاط جهان به دلیل استحکام ساختمانها، دیگر چندان مخرب و آسیبزا نیست، اما یک زمین لرزۀ حدود شش ریشتری میتواند شمار بسیاری از مردم محروم
افغانستان را به خاک و خون کشد و خانههای سستِ خشتی را بر سرشان خراب کند.
این بیدادی که بر
افغانستان و برخی دیگر از کشورهای مسلماننشین میرود، برای چیست؟ چرا اکثر کشورهای جهان چهار نعل به سوی توسعۀ بنیادهای اقتصادی و حفاظت مردم خود در برابر بلایای طبیعی و غیرطبیعی به پیش میتازند، اما بسیاری از جوامع مسلمان همچنان درگیرِ عوارض خشکاندیشی و تعصب و جهل و بلاهای ناشی از نزاعهای خشونتآمیز و بیپایان داخلی و خارجی و ستیزههای مرگبار قومی و مذهبیاند و در غیاب توسعهای همه جانبه و پایدار، علاوه بر تحمل هزاران رنج و مصیبت روزانه، در برابر خفیفترین حوادث طبیعی نیز بیدفاع ماندهاند.
گویی زبانِ حال ما همان زبانِ حال عباس میرزا ست که حدود 200 سال پیش دردمندانه به آن مرد فرانسوی گفت:
ای بیگانه! به من بگو چرا ما محکوم به آن شدهایم که در لجنزار نادانی غوطهور باشیم.....
#احمد_زیدآبادی #افغانستان#زلزله_پکتیکا#عقب_ماندگی#عباس_میرزا@ahmadzeidabadhttps://instagram.com/ahmadzeidabadiii