♦️#پیمان_پاندمی سازمان صهیونیستی بهداشت جهانی و سانسور شدید خبری (قسمت اول)
🎞 تدروس آدهانوم، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی تلاش میکند (ضجه میزند) تا جوانان را متقاعد کند که از معاهده همهگیری ( او تأکید دارد که این آخرین پاندمی نیست، چون این همه گیریها ساختهی خود آنها هستند و از اینکه این آخرین پاندمی نبوده است خبر دارد) همه دفاع کنند!
🚨⚠️✍پ ن: توافقنامهء همهگیری قرار است کمتر از یک ماه دیگر در هفتاد و هفتمین مجمع جهانی بهداشت (WHA77) که در ژنو سوئیس، در تاریخ ۲۷ مه تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴ برگزار میشود، امضاء شود.😱😱😱
ناگفته نماند که این توافقنامه به سازمان جهانی بهداشت قدرت فرا قانونی بر کشورهای عضو امضا کنندهء آن میدهد (اینجا)
❗️توافق نامه به این مهمی قراره در مجمع جهانی بهداشت، در کمتر از یک ماه دیگر در نشست ژنو امضاء شود و مطلقاً #رسانه_ملی حتی در حد یک زیر نویس در شبکه خبر هم به آن اشاره نمیکند!
♦️#پیمان_پاندمی سازمان صهیونیستی بهداشت جهانی و سانسور شدید خبری (قسمت اول)
🎞 تدروس آدهانوم، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی تلاش میکند (ضجه میزند) تا جوانان را متقاعد کند که از معاهده همهگیری ( او تأکید دارد که این آخرین پاندمی نیست، چون این همه گیریها ساختهی خود آنها هستند و از اینکه این آخرین پاندمی نبوده است خبر دارد) همه دفاع کنند!
🚨⚠️✍پ ن: توافقنامهء همهگیری قرار است کمتر از یک ماه دیگر در هفتاد و هفتمین مجمع جهانی بهداشت (WHA77) که در ژنو سوئیس، در تاریخ ۲۷ مه تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴ برگزار میشود، امضاء شود.😱😱😱
ناگفته نماند که این توافقنامه به سازمان جهانی بهداشت قدرت فرا قانونی بر کشورهای عضو امضا کنندهء آن میدهد (اینجا)
❗️توافق نامه به این مهمی قراره در مجمع جهانی بهداشت، در کمتر از یک ماه دیگر در نشست ژنو امضاء شود و مطلقاً #رسانه_ملی حتی در حد یک زیر نویس در شبکه خبر هم به آن اشاره نمیکند!
صداسیما برای تیتر یکی از برنامههاش یه موزیک ویدئو داره درباره «چه همهچی خوبه چه خوشبختیم».
ازین بگذریم که اینجا هیچکس ادعا نمیکنه خوشبخته، و اگه بکنه بقیه فرض رو میذارن بر اینکه آسایشگاههای روانی تهران جا نداشتن و پذیرشش نکردن، چون شهرستان که ازین امکانات نداره، پس فعلا مجبوره در بین بقیه مردم تردد کنه.
مشکل بزرگتر اینه که کلیپ تو یه خانه اربابیِ تاریخی فیلمبرداری شده که در کل جغرافیای شهری فعلی نمونهش وجود نداره، و حداکثر بشه در کاشان چنین چیزی پیدا کرد، و اونم دیگه خونه نیست و هتل گردشگریه.
90 % مردم اینجا در آپارتمانهایی زندگی میکنند که اگه درآمدشون کوچکترین جهشی پیدا کنه ازش فرار خواهند کرد. و 50 ٪ شون هم مستأجر این قفس های عذاب دهندهی پولی هستند که گاهی بسیار شان به فکر خودکشی هم افتاده باشند.
خوشبختی یه چیز ذهنیه و نمیشه به تصویر کشیدش.
فقط میشه به طور خیلی ناقص و دور، به ظواهر بدنی ترجمهش کرد. مثل رقص، مثل بازی و خنده، مثل در آغوش کشیدن همدیگه.
ازونجایی که نمایش عمومی همه این بدنیجات از یک طرف در چارچوب مذهب خلاف است و از سمت قدرت سیاسی نشان آرمانشهر غربی است، اهریمنی محسوب میشوند، پس ناچارند بدنِ ساختمان را جایگزین بدن انسان کنند.
و ازونجایی که بدنِ آپارتمان ارزشی برای تعریف نداره، مجبورند از بدن یک ساختمان خیالی زیبای سنتی استفاده کنند.
آدمها هرچقدر به طور مصنوعی حواسشون رو به اینطرف و اونطرف پرت کنند، بالاخره باید به بدنشون برگردند. هیچ گریزی ازش نیست، و هر نوع مقاومتی در این مراجعه، فقط صحنههای مضحک میسازه.