هوشنگ ابتهاج: پس از انقلاب زندانی بودم، ترانه «ایران ای سرای امید» در زندان پخش شد؛ زدم زیر گریه... یکی پرسید چرا گریه میکنی؟ گفتم: شاعر این ترانه منم! (دشمنی او با اسلام و انقلاب و تشیع هرگز پایان نیافت)
بسیاری از شعرهای او در وصف آزادی و عدالت است. امیدها و ناامیدیها در تاریخ معاصر، به ویژه از منظر مزدوران شوروی حزب توده و کافران تروریست و چپ، در آثار او بازتاب یافتهاند.