البته فمینیستها از این خبر به وجد خواهد آمد، اما این واقعا چه معنایی برای زنان و جامعه ما دارد؟
زمانی که این زنان به 40 سالگی برسند، متوجه خواهند شد که سرگرمی و "توانمندسازی" آنها به پایان خواهد رسید و یک عمر تنها خواهند ماند.
این امر منجر به افسردگی و بیماری روانی بیشتر در بین زنان می شود. (مطالعات نشان می دهد که زنان میانسال بدون فرزند ناشادترین گروه جامعه هستند).
از سوی دیگر، با بدتر شدن نرخ زاد و ولد نسبت به آنچه که در حال حاضر است، جمعیت سالخورده افزایش خواهد یافت که به معنای هزینه های تامین اجتماعی بالاتر و مالیات دهندگان کمتر است.
بنابراین بار مالیاتی بر سایرین افزایش خواهد یافت.
به طور خلاصه: به جز شرکت های داروهای روانپزشکی، همه ما بدبخت شده به هم ریخته ایم.