@ebteda_ir🔺آیا پیام نوبل به ایران میرسد؟
یکی از محکمات علم اقتصاد، که بسیار هم هوادار دارد، اصالت
#رشد_اقتصادی است. مبتنی بر همین اصل، اموری چون مبارزه با فقر و نابرابری به تحقق
رشد اقتصادی موکول میشود؛ «اول
رشد اقتصادی، وانگهی
#عدالت».
حتی فراتر از این، برخی قائلانِ اصالت
رشد، برنامههای مبارزه با فقر را مانع
رشد اقتصادی دانستهاند!
چنین باوری، همواره بر ذهن و دل مدیران جمهوری اسلامی نیز سیطره داشته است. آنچنانکه به صراحت از زبانشان شنیدهایم «تا ثروتمند نشدهایم، عدالتطلبی یعنی توزیع فقر»!
«اصالت
رشد اقتصادی» زاییدۀ اقتصاد مدرن است و هوادارانش بهشدت بر علمی بودنش تاکید میکنند و مخالفان و منتقدان این ایده را پوپولیست و علمستیز خطاب میکنند.
حالا اما نوبل علم اقتصاد ۲۰۱۹ را به کسانی دادهاند که مدعای اصلیشان خلاف این باورِ سخت است؛ آنها میگویند:
۱. کاهش نابرابری و فقر، میتواند شاخص مناسبی برای توسعهیافتگی باشد. این یعنی اینکه میتوان از مسیر مبارزه با فقر به توسعه رسید. پس تقدم مبارزه با فقر بر توسعه، هم مطلوب است و هم مقدور.
۲. از سوی دیگر،
رشد اقتصادی، ضرورتاً و لزوماً به کاهش نابرابری و فقر منجر نمیشود. حتی بخش عمدهای از فقر و نابرابری جهانی، ناشی از اصرار بیحد بر
رشد اقتصادی است.
منتظریم ببینیم نگاههای ارتدوکسی گروهی از اقتصاددانان ایرانی که سالها بر تصمیمسازان و تصمیمگیران کشور تسلط داشتهاند، تحت تأثیر یافتههای علمی جدید، متحول میشود؟
پینوشت: یافتۀ جدید اقتصاددانان نوبلی را نمیشود لزوماً ذیل پارادایم عدالت تفسیر کرد، اما برای بازاندیشی در رویکردهای موجود، بهانۀ خوبیست.