رمان:بلاے دوست داشتنی🩵🦋 نویسندہ: Afghan پارت:140 نفس:شاو شد بابامہ و ندیم ھم بیامدن مم برفتم پایین جت ورے خور بنداختم بہ اشپزخنہ ڪہ مادرمہ بہ تعجب طرف مہ نگاہ ڪردن مادر:چیہ چڪارہ ایتہ ورخطایے؟😳 نفس:ھا چیز نہ ھیچے ھمیتہ، تیار خوشحالن😄 مادر:شڪر🙄 نفس:دگہ ھیچے نگفتم،بم بیخ مادر خو ایستاد بودم اونام ھے دیگ تیار میڪردن مادر:برو بابا خو و ندیم صدا ڪن ڪہ نون بخوریم نفس:نمیشہ مہ نرم صدا نڪنم؟ 😬 مادر:سر ڪوہ ڪہ نمیرے دو قدم تا سالون میرے😐 نفس:اوف اے بابا انہ برفتم☹️ خلاصہ دگہ سر شما بدرد نیارم صدا ڪردم بیامدن نون خوردیم مہ ھے ظرفہا میشوشتم ولے صدا مادر خو میشنیدم ڪہ ھے دربارہ مادر مرال میگفتن🫠 مادر:انہ خلاصہ ڪہ خسرونن اینا نسیم جان چڪار ڪنم چے بگم برے نا؟ بابا:ولا خانم مردم خوبے ان، بچہ ھم خب بچہ یہ، ولے نظر خود نفس مہمہ خودے چے میگہ؟ مادر:از ھر لحاظ خوبن، مم خوشم دختر ھم دھہ وقت عروس ڪردن یو رسیدہ حالے خودے یو صداڪنن بپرسن ازو نفس:نہہہہ دگہ ماااادرررررر ڪے انالہ برہ جلو بابامہ گپ زنہ😱 ظرفہا خلاص شدہ بود ولے ھے ظرفہا شوشتہ دگہ رم وردیشتہ بودم میشوشتم ڪہ دیر شہ نرم بہ سالون😫😂 https://t.center/Donyaiykhatirat_2023