دیار یاران آزادی

🔶 ضرورت دارد برای سلامت جامعه، مقابل مجازات اعدام بایستیم و هر یک به نوبه خود، به کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام بپیوندیم.

✍عاتکه رجبی
در پنجمین هفته همراهی‌ام با این کارزار، تصمیم دارم مطالبی در خصوص "سیاست اقتدارگرا و اعدام" و "اعدام دسته‌جمعی زندانیان سال ۶۷" را بازنشر کنم.
"حکم اعدام، شنیع‌ترین شکل شکنجه است و شکنجه، شنیع‌ترین شکل حکم اعدام. هر دو هدف یکسانی دارند و ترکیبی هستند از رنج و مرگ."
رامیرز
🔸 سیاست اقتدارگرا و اعدام:
وجود حکم اعدام، هم‌سو با نظر طرفداران حکومتی است که قدرتی مطلق و انحصاری از جمله حق گرفتن زندگی شهروندان را دارد. به این ترتیب قربانی حکم اعدام، بزرگ‌تر از قاتل و مقتول و خانواده‌هایشان، یعنی کل جامعه است. در چنین شرایطی و در حالیکه حق شهروندان برای زندگی، مقدم بر حق دولت برای کشتن است، کدام قدرتمندتر و کدام مسلط‌ترند؟ این حقی که افرادی جان هم نوع خود را می‌گیرند، از کجا نشات می‌گیرد؟ قانون نماینده اراده عامه است که از مجموع اراده افراد پدید آمده، از این رو باید پرسید: چه کسی به افراد دیگر حق داده که حیات کسی را از وی باز گیرند؟ آیا نظامی با مجوز کشتن، نظامی خطرناک نیست؟ آیا شهروندان چنین نظامی، ممکن نیست قربانیان این نظام شوند؟ چه کسی از بقا و تداوم حکم اعدام سود می‌برد؟
ممکن است مجرمان برخی جرائم فجیع، با توجه به ضرورت تناسب وزن جرم و مجازات، شایسته مرگ باشند، اما آیا ما اجازه داریم آن‌ها را بکشیم؟ مجرمانی که خود در شرایط این نظام، پرورش یافتە و اعمال خشونت و جرم آنان نتیجەی سیاست‌های غلط و ناعادلانەی سیستم در مقابل خود جامعە است. بسیاری از کشتارها اشتباه‌اند و نظام‌های مجازات‌کننده مرگ نیز خطاکار و بالقوه خطرناک‌اند. نظام‌های حامی کشتار، اغلب خشن، محاسبه‌گر و برنامه‌ریزی شده هستند.

واکنش وحشیانه در برابر عمل وحشیانه، تداوم چرخۀ خشونت و سهیم شدن در استمرار فرهنگ خشونت است. محکومان ممکن است سزاوار سلب حیات باشند، اما ما نباید آنها را بکشیم، زیرا بهتر از آنها هستیم. این حقیقت که او یک قاتل است نباید به همان میزان از ما یک قاتل بسازد. مجازات باید خاستگاه حیات باشد و نه خاتمه حیات، بلکه باید در راستای تصحیح حیات باشد و بیشتر امری جبرانی باشد تا امری همچون کشتن حیات. بی‌اعتنایی نظام سیاسی به حیات شهروندان، بر آنان بازتاب منفی دارد. پیام صدور مجوز کشتن در هر نظامی این است که "کشتار همیشه خطا نیست" درحالیکه اعدام یا کشتن، قدرت تسلط بر زندگی افراد توسط حاکمیت را نشان می‌دهد که نه اثر مثبت دارد، نه اثر بازدارنده و نه اصلاح کننده است.

همچنین به این مهم باید اشاره داشت که یکی از سیاست‌های حکومت‌های اقتدارگرا جهت ایجاد رعب و پدید آوردن حالت متابعت و یکنواختی عقیدتی سیاسی در بین توده مردم، اعدام است.

🔸 اعدام زندانیان عقیدتی-سیاسی در تابستان ۱۳۶۷

در ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ چند هزار نفر زندانی سیاسی-عقیدتی به صورت مخفیانه، اعدام شدند.

بسیاری جوانانی در دهه دوم زندگی خود بودند که عمدتا به دلیل «داشتن اعلامیه و نه فعالیت مسلحانه» بازداشت شده بودند و در حال گذراندن محکومیت یا حتی محکومیتشان تمام شده بود. برخی تحت این عنوان که به خدا، جهان بعد از مرگ و روز رستاخیز اعتقادی ندارند به دار آویخته شدند.

در نخستین ساعات روز جمعه ۲۸ تیر ۱۳۶۷، حصارهای آهنینی بر گِرد زندانهای اصلی، در سرتاسر ایران کشیده شد. دروازه‌ها بسته و تلفن‌ها قطع شد. تلویزیون‌ها را از برق کشیدند و از توزیع نامه‌ها، روزنامه‌ها و بسته‌های دارویی در زندانها خودداری ورزیدند. ساعات ملاقات منحل و بستگان زندانیان را از حول و حوش زندانها پراکنده ساختند. به زندانیان دستور داده شد که در سلولهای خود باقی بمانند و از صحبت با نگهبانان خودداری کنند. رفت‌و‌آمد به مکانهای عمومی مانند درمانگاهها، کارگاهها، قرائت‌خانه‌ها، تالارهای تدریس و حياتها ممنوع شد.
طی فرمانی، به کمیسیونی ویژه اختیار داده شد اعضای سازمان مجاهدین خلق را بعنوان "محارب" و افراد وابسته به سازمانهای چپ را بعنوان "مرتد" اعدام کنند. ابتدا به آنها اطمینان دادند که محاکمه‌ای در کار نیست بلکه جریانی است به منظور اعلام عفو عمومی و جدا کردن مسلمانان از غیر مسلمانان. پس از این جلب اطمینان از افراد خواسته شد نام سازمانی را که قبلا به آن وابسته بودند و اعتقاد به دین اسلام را اعلام دارند.

کسانیکه پاسخ نامساعد میدادند بیدرنگ به اتاق ویژه‌ای هدایت میشدند. در آنجا انگشترها و عینکهایشان ضبط و به آنها گفته می‌شد وصیتنامه خود را بنویسید. سپس آنها را به سوی چوبه‌های دار پنهانی می‌بردند و در گروه‌های۶نفری به دار می‌آویختند. اعدام شدگان بدون اطلاع به خانواده‌ها، در گورهای دسته‌جمعی به خاک سپرده می‌شدند. بیشتر خانواده‌ها پس از چند ماه خبردار شدند که فرزندانشان اعدام شده‌اند.

#علیه_اعدام

🔶بند زنان زندان اوین؛ ۱۵ زندانی از تماس تلفنی و ملاقات محروم شده‌اند

– #پخشان_عزیزی، #الهه_فولادی، #پریوش_مسلمی، #نسرین_خضری_جوادی، #زهرا_صفایی، #نرگس_محمدی، #سمانه_اصغری، #آنیشا_اسداللهی، #محبوبه_رضایی، #وریشه_مرادی، #گلرخ_ایرایی، #ریحانه_انصاری_نژاد، #مریم_یحیوی، #سارینا_جهانی و #ساناز_یکتا، زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، از تاریخ ۱۶ مردادماه، به دستور کمیته انضباطی این زندان از برقراری تماس و ملاقات با خانواده محروم شده‌اند.

لازم به یادآوری ست در تاریخ شانزدهم مردادماه، زندانیان زن زندان اوین پس از اطلاع از اجرای حکم اعدام رضا رسایی، دست به اعتراض زدند. این اعتراض منجر به درگیری میان آنها و گارد زندان شد.

همان روز حدود ۳۰ زندانی به دستور کمیته زندان از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شدند. سپس این زندانیان به این محرومیت‌ها نیز اعتراض کردند که پس از آن به برخی از این افراد امکان برقراری تماس و ملاقات، داده شد. با این‌حال ۱۵ زندانی کماکان با این محرومیت‌ها مواجه هستند.

#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

🔶در پی اعتراض زنان زندانی سیاسی به اعدام رضا رسایی، و ضرب و شتم آنان توسط گارد ویژه زندان و سپس انکار این تهاجم وحشیانه به زنان زندانی توسط مقامات و زندانبانان ، جمعی از زندانیان مرد محبوس در بند ۴ اوین در این رابطه بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کردند:

«زندان علیه اعدام

بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین
بر کسی پوشیده نیست که حکومت از هر لحاظ با بحران بازتولید خویش مواجه شده است.
ساختار دزدسالار حاکم توان برطرف کردن معضل معیشت و نابرابری اقتصادی و اجتماعی را ندارد.
ساختار حکومت دینی حتی با توسل به ماجراجویی‌های جنگ‌طلبانه توان بازسازی ایدئولوژیک خویش در صحنه داخلی و خارجی را ندارد.
ساختار سیاسی استبدادی حتی با نمایش‌های نخ‌نمای انتخاباتی و بی‌معنا کردن مفهوم آشتی ملی، توان بازیابی مشروعیت خود حتی در سطح حداقلی را ندارد.
در این میان، تنها ماشین سرکوب و تولید مرگ است که بی‌وقفه به کار خود ادامه می‌دهد.
ابتدا شاهد احکام اعدام برای زنان آزاده‌ی این سرزمین بودیم که با واکنش و مقاومت گسترده مواجه شد.
سپس در راستای انتقام‌گیری از جنبش زن زندگی آزادی، داغدار و دادخواه اعدام رضا رسایی از معترضان این جنبش شدیم تا فراموش نکنیم که اذان صبح به وقت زندانهای ایران تنها بانگ حی علی طناب سر می‌دهد.
در ادامه‌ی این زنجیره توحش، بند زنان زندان اوین که طلایه‌دار مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوب هستند، در این هفته‌ها متحمل انواع فشارها و درگیری‌ها بودند، از جمله قطع کامل ارتباط زندانیان با جهان بیرون) چه ملاقات و چه تماس(که باعث نگرانی خانواده‌ها و دوستان ایشان شده، و بعد از درگیری در روز تاریک اعدام رضا رسایی، نه تنها مسولان و مجریان آن مورد بازخواست قرار نگرفتند، بلکه برعکس، همین بهانه منجر به تشدید فشارها بر این جان‌های آزاده شده است.
ما زندانیان سیاسی بند ۴ زندان اوین با تمام گرایش‌ها ضمن اعلام همبستگی با جنبش فراگیر لغو اعدام، دوشادوش این زنان آزاده می‌ایستیم و در صورت ادامه فشارها بر بند زنان، زندان اوین را به میدان مبارزه گسترده بدل خواهیم کرد.
جمعی از زندانیان سیاسی بند ۴ اوین»

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#قیام_علیه_اعدام
#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی

🔴 ضرورت دارد برای سلامت جامعه، مقابل مجازات اعدام بایستیم و هر یک به نوبه خود، به کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام بپیوندیم.

✍ عاتکه رجبی

تصمیم دارم به مطالعه منابعی که در خصوص محکومیتِ حکم اعدام هستند بپردازم و در جهت حمایتم ازین کارزار، هر سه‌شنبه با انتشار آنچه آموختم، مخالفت خود با اعدام را اعلام دارم. با امید به اینکه بتوانیم با بازنشر تحقیقاتِ محقق‌هایی که به "چرا اعدام نه؟" پرداخته‌اند، خود و جامعه را آگاه و همراه سازیم.

"من به هرچه می‌خواستم می‌توانستم بیاندیشم و مرغ تیزپر خیال را به هر سو که اراده می‌کردم می‌توانستم به پرواز درآورم، زیرا من مردی آزاد و مختار بودم. اکنون من اسیرم. جسمم را در دخمه‌ای تیره و تار به زنجیر کشیده‌اند و روحم را در ظلمتِ اندیشه‌ای مرگبار به زندان انداخته‌اند، اندیشه‌ای خونین و رعب‌انگیز و عاری از مهر و رحم و شفقت."
بخشی از نامه‌ی یک محکوم به اعدام.

باید گفت که در گذشته مجازات اعدام به هدف انتقام‌جویی صادر می‌شده اما در سده‌های اخیر، نظریه‌پردازان زیادی رویکرد اصلاح مجرمین را پیش گرفته‌اند. اصلاح مجرمان و آماده‌سازی آنها جهت بازگشت به جامعه و از سرگیری زندگی شرافتمندانه.

تعیین مجازات اعدام از باورهای زیر نشأت میگیرد:

۱. انتقام‌جویی از مجرم
۲. بازدارندگی از ارتکاب جرم
۳. مقابله به مثل
۴. عدم امکان اصلاح مجرم
۵. شدیدتر و سنگین‌تر دانستن مجازات اعدام برای تسلی خاطر آسیب‌دیدگان از جنایت
بررسی هر یک به اختصار:
۱. با انتقام‌جویی نه تنها جرم و جنایت کم نمی‌شود بلکه خشونت به گونه‌ای دیگر به دست مجری قانون، بازتولید می‌شود.

۲. اعدام بزهکاران مواد مخدر، از سال ۵۷ تا کنون نه فقط موجب کاهش مصرف و خرید و فروش مواد مخدر نشده بلکه روز به روز بر تعداد بزهکاران افزوده می‌شود. بیشترین آمار اعدام در ایران مربوط به بزهکاران مواد مخدر است.

۳. دیدگاه مقابله به مثل، نه تنها کارایی ندارد بلکه موجب استمرار خشونت در جوامع بشری شده‌است.

۴. متاسفانه دیدگاه اصلاح ناپذیر بودن بزهکاران، در گذشته به قدری گسترده بود که در ادبیات ما رخنه کرده‌است و در ذهن بسیاری از شهروندان هنوز تاثیرگذار است. اما باید گفت به صورت نظری این رویکرد کنار گذاشته شده و دیدگاه اصلاح بزهکاران به قوانین و مقررات جاری، سرایت کرده است.

در کنار این نکات باید به این مهم توجه داشت که امکان اشتباه قضائی وجود دارد. در مجازات سلب آزادی تا حدودی امکان جبران اشتباه‌های قضایی و پرداخت خسارت‌های مادی و معنوی وجود دارد. ولی در مجازات اعدام عملا امکان اعاده وضعیت و جبران اشتباه‌های قضائی پس از اجرای آن غیر ممکن است.
"سر انسان را پرورش دهید، آبادش کنید، بارورش سازید، روشن و با تقوایش کنید. لازم نیست از تن جدایش کنید، از آن بهره ببرید."
ویکتور هوگو

#نه_به_اعدام
   
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

🔶#بیست‌وپنجمین هفته‌ی کارزار #سه‌شنبه‌های‌_نه_به_اعدام‌، با پیوستن زندانیان #زندان_اردبیل و #زندان‌_قائم‌شهر

زندانیان کارزار علیه اعدام که هر سه‌شنبه‌ برای مقابله با حکم اعدام و جلب توجه افکار عمومی داخلی و بین‌المللی به مساله "مجازات غیرانسانی اعدام" دست‌ به اعتصاب غذا می‌زنند، امروز سه‌شنبه ۲۶ تیرماه در بیست‌وپنجمین هفته این کارزار در ۱۱ زندان دست به اعتصاب غذا زدند.

تدوام این کارزار در حالی است که در هفته گذشته شماری از زندانیان با اتهام‌های مختلف توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعدام شده‌اند.

بنا بر اطلاع منابع موثق این هفته شماری از زندانیان زندان اردبیل و زندان قائم‌شهر، که تا حالا اسمی از انها منتشر نشده نیز در همراهی با کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام و اعتراض به استفاده از مجازات غیرانسانی اعدام در ایران در بیست‌وپنجمین هفته این کارزار با دیگر زندانیان اعلام همبستگی کرده و به آن پیوستند. این کارزار با قدرت ادامه دارد و خواهان پیوستن زندانیان در زندانهای سراسر کشور اعم از سیاسی و غیره سیاسی به این کارزار هستند تا این مطالبه #نه_به_اعدام به خواسته‌ی ملی تبدیل شود

تاکنون در ۱۱ زندان کشور شماری از زندانیان به کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام پیوسته‌اند، از جمله این زندان‌ها می‌توان به زندانیان زندانهای اوین (بند۸، بند۶، بند۴ و بند زنان)، زندان قزلحصار (واحد۳ و واحد۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم‌آباد، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان قائم‌شهر، زندان خوی، زندان نقده، زندان مشهد و زندان سقز اشاره کرد.

در بیانیه‌ی هفته گذشته زندانیان کارازر #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام، به آغاز دور جدیدی از بهره‌برداری دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی از مجازات غیرانسانی اعدام اشاره شده بود و زندانیان اعتصابی خواهان حمایت بیشتر افکار عمومی داخلی و بین‌المللی از کارزارشان #علیه_اعدام شده بودند.

اکنون و با جانشینی خانم #مای_ساتو به جای آقای #جاوید_رحمان، به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر در مورد ایران، انتظار می‌رود به خواسته‌های این کارزار در خصوص دفاع از حق زندگی شهروندان ایرانی و مقابله با استفاده مقامات جمهوری اسلامی از مجازات غیرانسانی اعدام توجه بیشتری شود. و صدای زندانیان دربند زیر حکم اعدام، همبندی‌های و خانواده‌های دادخواه آنها از سوی مقامات سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی شنیده شده و اقدامات موثری برای مقابله با نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی در دستور کار قرار گیرد.

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
۲۶تیر۱۴۰۳

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

🔶بیست‌چهارمین هفته‌ی اعتصاب غذای زندانیان کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام، در مخالفت با احکام اعدام صادر شده به ویژه حکم بی‌شرمانه و ننگین اعدام برای #شریفه_محمدی

مردم شریف و آزادی‌خواه ایران
درود بر شما

حماسه اخیر شما در "مشروعیت‌زدایی" از حکومت ولایت فقیه چنان عظیم بود که خامنه‌ای را ناگزیر کرد برای فراموشی موقت قدرت شما و تحریم میزان مشارکت را در دو دوره تجمیع نماید این در حالی است که در تقلب همین آمار اعلام شده جای شکی نیست و در زندان‌ها نیز با وجود تهدید و تطمیع زندانیان عادی، بنابر مشاهدات ،تحریم قاطع، پیروز شده‌است.

ضمن سپاس از همت والای شما مردم آزاده ایران، ما زندانیان کارزار *"سه‌شنبه‌های نه به اعدام"* در آستانه بیست‌چهارمین هفته اعتصاب غذای اعتراضی خود علیه صدور و اجرای حکم غیرانسانی اعدام تجربه تلخی را با شما در میان گذاشته و از شما برای مقابله با تکرار این تجربه یاری می‌طلبیم.

بررسی رفتارهای دستگاه‌های سرکوب نظام در سال‌های گذشته نشان داده که، هرگاه نمایش باشکوهی از اکثریت مردم ایران در مقابل اقلیت مستبد حاکم بر کشور بروز و ظهور یافته، ماشین سرکوب حکومت فعال‌تر شده و با هدف القای ترس و ایجاد ارعاب در مردم برای جلوگیری از قیام و اعتراضات سیاسی و اجتماعی علیه استبداد، از ابزار "اعدام" بیشترین بهره را برده است.

ما پیش بینی می‌کنیم که دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی همان‌گونه که پیش از برگزاری نمایش "انتصابات"، اجرای اعدام‌ها را تا سرحد ممکن کاهش داد، پس از عبور تحقیرآمیز از این پیچ، به حرکت ماشین صدور و اجرای احکام اعدام سرعت خواهد داد و به سرکوب خانواده‌های دادخواه بیش از گذشته خواهد پرداخت صدور حکم بی‌شرمانه اعدام برای *شریفه محمدی،* فعال کارگری و بازداشت *رعنا کوکور*،خواهر زندانی سیاسی زیر حکم اعدام مجاهد کورکور، در همین راستا قابل ارزیابی و نشانه شدت گرفتن نقض فاحش حقوق بشر و حق زندگی از سوی حاکمیت است.

ما زندانیان کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندان‌های اوین (بند زنان ،۴،۶،۸)، قزلحصار (واحد۳و۴)، خرم‌آباد ،مرکزی کرج ، تبریز، خوی، نقده، سقز و مشهد، فردا، سه‌شنبه ۱۹ تیرماه، برای بیست‌چهارمین هفته در مخالفت با احکام اعدام صادر شده به ویژه حکم بی‌شرمانه و ننگین اعدام برای #شریفه_محمدی اعتصاب غذا خواهیم کرد. یکی از اتهامات واهی علیه شریفه محمدی پخش تراکت «نه به اعدام» اعلام شده‌است؛ تلاش برای توقف ماشین اعدام نه تنها جرم نیست بلکه باید به یک مطالبه‌ی عمومی تبدیل شود و همانگونه که بازنشستگان شریف روز یکشنبه در خیابان شعار «نه به اعدام سر داده و خواهان آزادی شریفه محمدی» شدند ما نیز این حکم ظالمانه را به شدت محکوم می‌کنیم و خواهان حمایت سراسری برای توقف ماشین اعدام هستیم.

ما از همه سازمان‌ها و فعالان مدافع حقوق بشر و مخالف اعدام (احزاب، گروه‌ها و جریان‌های سیاسی و صنفی و اصحاب رسانه) می‌خواهیم که در هفته‌ها و ماه‌های پیش‌رو بیش از گذشته به مساله "اعدام" و مخالفت با آن توجه نشان دهند و نسبت به بی‌توجهی و عواقب آن هشدار جدی می‌دهیم.

ما باور داریم مسیر سخت مبارزه با اعدام با "همبستگی، کنشگری جمعی و فراگیر" به مقصد خواهد رسید، و در این مسیر مؤثرترين اقدام می‌تواند از سوی خود زندانیان صورت پذیرد، زیرا هیچ‌کسی چون خود ما نمی‌تواند عمق رنج و درد هم‌بندی‌های در معرض صدور یا اجرای حکم اعدام‌ و وسعت ظلمی که در حق آنها و خانواده‌هایشان روا داشته شده را درک کند؛ و از این رو همه زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی در زندان‌های سراسر کشور را به همراهی با این کارزار علیه اعدام دعوت می‌کنیم.

زندانیان اعتصابی در کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
۱۸ تیر ۱۴۰۳
#اعتصاب_غذای_زندانیان_سیاسی_نه_به_اعدام
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

🔶زندانیان زندانهای مختلف در سراسر کشور  در اعتراض به موج سرکوب و اعدام زندانیان اعتصابی کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در زندانهای اوین(بندهای زنان، ۴و۶، ۸)، قزلحصار(واحد۳و۴)، مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی، نقده، مشهد و سقز اعلام کرده‌اند برای بیستمین هفته در روز سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ اعتصاب غذا می‌کنند آنان خواهان لغو  همه احکام اعدام  به هر دلیل  و جرمی    هستند و برای چندمین بار از مخالفان اعدام می‌خواهند صدای آنان باشند.

زندانیان اعتصابی سه‌شنبه‌های نه به اعدام ۲۲ خرداد ۱۴۰۳

#سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی

🔶در بیانیه‌ای که ، زندانیان سیاسی کمپین #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام نسبت به اعدام قریب‌الوقوع #خسرو_بشارت و #کامران_شیخه، زندانیان سیاسی-عقیدتی کُرد، و «شکنجه هولناک انتظار برای اعدام» هشدار داده‌اند. آن‌ها قساوت جمهوری اسلامی در قبال زندانیان محکوم به اعدام را ترسناک‌تر از اعمال نازی‌ها در اردوگاه کار اجباری آشویتس توصیف کردند.
این زندانیان سیاسی، در زندانهای اوین، خرم آباد، کرج، خوی و نقده محبوس هستند،اعلام کردند: در اعتراض به صدور رأی اعدام  برای عزیزانی چون #توماج_صالحی، #محمود_مهرابی، #حبیب_دریس و #عباس_دریس، #رضا_رسایی، #مجاهد_کورکور و ده‌ها هموطن دیگر، امروز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت۱۴۰۳ در اعتصاب غذا به‌سر خواهیم برد.
متن بیانیه اعضای کمپین: «قساوت شکنجه‌کنندگان خسرو بشارت در زندان قزلحصار، بسیار بیشتر از قساوت کارگزاران نازی در آشویتس است». شانزدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را در حالی برگزار می‌کنیم که دو زندانی سیاسی عقیدتی هموطن ما به نام خسرو بشارت و کامران شیخه دو هفته است، برای اجرای حکم غیرانسانی اعدام به سلول‌های انفرادی بند امن در واحد سه زندان قزلحصار منتقل شده‌اند.
#علیه_اعدام

🔶زندانیان اعتصابی کارزار #سه‌شنبه‌های_نه‌_به_اعدام در زندان‌های اوین، قزلحصار، خرم آباد، خوی، نقده و ... در پانزدهمین هفته متوالی در روز سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

آنان ضمن اعتراض به اعدام‌ها از جمله اعدام انور خضری، نسبت به اعدام قریب‌الوقوع زندانی سیاسی عقیدتی #خسرو_بشارت که در #زندان_قزلحصار جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل شده‌است، هشدار داده و خواهان همبستگی جهت توقف این حکم شده‌اند.

این زندانیان همچنان تاکید کرده‌اند صدور حکم اعدام برای زندانیان گمنام و زندانیان سیاسی مانند #محمود_مهرابی نشان دهنده عزم حاکمیت برای سرکوب و ایجاد ارعاب در جامعه است و مجددا بر اتحاد جمعی برای توقف ماشین اعدام تاکید نموده‌اند.

#جمهوری_اعدام
#قیام_علیه_اعدام
#اعدام_قتل_عمد_حکومتی_است

@diyareazadi