درهوای آزادی

✍️ یادداشت روز
🔴 سوختن دانش آموزان در آتش محرومیت و بی توجهی!

فقط کارگران در معرض حوادث ناشی از کار نیستند که در بخش ساختمان و کارخانه ها در اثر ناامنی جان شان را از دست می دهند. و یا در معادن، زیر خروارها خاک و سنگ مدفون می شوند.
فقط مسافران و رانندگان در جاده های غیراستاندارد و تا امن بر اثر سوانح دلخراش، خانواده ها را داغدار نمی کنند. و یا در زمین لرزه ها و سیل ها و آتش سوزی ها ، عده ی زیادی از انسان های بی گناه، از هستی ساقط نمی شوند، بلکه دانش آموزان نیز سال هاست که در معرض خطرات جدی و جانی قرار گرفته اند.
از کشتار در اردوهای راهیان نور! گرفته تا تجاوز به دانش آموزان و تا آتش سوزی در مدرسه ی شین آباد و اخیرا هم در مدرسه ای در سراوان که جان چند کودک را گرفته است.
این حادثه ، نه اولین حادثه بوده و تا در بر این پاشنه می چرخد، آخرین ضایعه خواهد بود.
این کودکان، قربانی بی توجهی مسوولان وزارت آموزش و پرورش شده اند. آموزش و پرورشی که اساس کارش علاوه بر #تبعیض، بر کالایی و #پولی شدن و #سودپرستی بنا شده است.
طرفه آن که در حادثه ی جانگداز مدرسه ی سراوان، به جای رسیدگی به ریشه ی اصلی مساله، سعی می کنند با بازداشت کردن مدیر و ناظم مدرسه، موضوع را ماست‌مالی کنند تا بلکه بتوانند از خشم خانواده های دانش آموزان قربانی شده بکاهند.
در بودجه ریزی های سال های اخیر، سهم آموزش و پرورش برای نوسازی مدارس و مقاوم سازی مدارس کلنگی و غیر ایمن، کمترین است. این در حالی است که بودجه های کلانی را برای نهادهای غیرضرور، اختصاص می دهند.
در سال های اخیر، معلمان در تحصن ها و اعتراضات سراسری شأن به امنیت کودکان در مدارس اشاره کرده اند ، اما گوش شنوایی برای شنیدن این فریادها وجود ندارد.
مردم می پرسند؛ با این همه ثروت و امکانات که حاصل زحمت پدران و مادران دانش آموزان طبقات فرودست است، تا کی باید شاهد پرپر شدن جگرگوشه های خود باشیم؟
این دیگر اسمش؛ کم توجهی نیست، جنایت است.

به کشتار دانش آموزان پایان دهید!