درهوای آزادی

‏این شعر را ‎#بكتاش_آبتين در روز اعدام ‎#نوید_افکاری نوشت:

زندگی‌ام چون خواب پروانه کوتاه بود،
پرپر میزدم و هلهله میکردم،
و
آزادی مرا بەنام کوچک‌‌‌ام صدا میزد،
از زیر چشم‌بند شبیه هم بودند،
مزدوران موظف و پایەی دار،
پاهای من اما
آزاد و رها
با مرگ میرقصیدند.