پایگاه خبری دندانه 🌈
#مناطق_محروم
Канал
9,15 тыс.
подписчиков
9,91 тыс.
фото
699
видео
3,78 тыс.
ссылок
دیرپاترین و پر مخاطب ترین رسانه دندانپزشکی ایران
اخبار صنفی و علمی دندانپزشکی ایران و جهان
📍ارتباط با ادمین و ارسال دیدگاه‌ها، نقطه نظرات و اخبار
@DandaneAdmin
Forwarded from رهنمون سلامت (تعطیل شد)
🔴📢 #ویژه
✳️ امروز در مجلس ۲: #طبابت_خصولتی ممنوع شد / شورای عالی بیمه در ناکجاآباد!
🔴 علی رغم میل وزارت بهداشت و سازمان #نظام_پزشکی، در جریان رسیدگی به لایحه برنامه ششم، بند ب ماده ۸۹ این لایحه در #مجلس تصویب شد. بر اساس این بند کلیه #پزشکان، #دندانپزشکان و داروسازانی که در استخدام دستگاههای دولتی اند، [من جمله مدیران و روسای #وزارت_بهداشت و دانشگاه های علوم پزشکی] مجاز به فعالیت در سایر بخش های خارج از دستگاه اجرایی نمی باشند. طبق این قانون، موارد استثنا براي مناطق محروم با ذكر نام فرد و علت به پيشنهاد دستگاه اجرايي مربوطه و هماهنگي وزارت بهداشت به تصويب هيات وزيران مي رسد. مطب خصوصي پزشكان عمومي و پزشكان متخصص در #مناطق_محروم در صورت نياز و ضرورت به تشخيص رئيس دانشگاه علوم پزشكي آن منطقه از شمول اين بند مستثني است.
🆔 @Rah_Salamat
✳️ بعد از تصویب انتقال سازمان #بیمه_سلامت به وزارت بهداشت و همچنین عدم انتقال شورای عالی بیمه به این وزارتخانه، مشخص شده طبق اساسنامه سازمان بیمه سلامت، شورای عالی بیمه ذیل این سازمان تعریف شده و با این توصیفات وضعیت شورای عالی بیمه و ماندن آن ذیل #وزارت_رفاه هنوز مشخص نیست. گفته می شود احتمالا این موضوع در روزهای آتی طی آیین نامه ای از سوی هیئت دولت تعیین تکلیف خواهد شد.
🆔 @Rah_Salamat
👈 اخبار ویژه مدیران و سیاستگذاران نظام سلامت را از کانال «رهنمون سلامت» دنبال کنید↙️
🆔 @Rah_Salamat
✳️ امروز در مجلس ۲: #طبابت_خصولتی ممنوع شد / شورای عالی بیمه در ناکجاآباد!
🔴 علی رغم میل وزارت بهداشت و سازمان #نظام_پزشکی، در جریان رسیدگی به لایحه برنامه ششم، بند ب ماده ۸۹ این لایحه در #مجلس تصویب شد. بر اساس این بند کلیه #پزشکان، #دندانپزشکان و داروسازانی که در استخدام دستگاههای دولتی اند، [من جمله مدیران و روسای #وزارت_بهداشت و دانشگاه های علوم پزشکی] مجاز به فعالیت در سایر بخش های خارج از دستگاه اجرایی نمی باشند. طبق این قانون، موارد استثنا براي مناطق محروم با ذكر نام فرد و علت به پيشنهاد دستگاه اجرايي مربوطه و هماهنگي وزارت بهداشت به تصويب هيات وزيران مي رسد. مطب خصوصي پزشكان عمومي و پزشكان متخصص در #مناطق_محروم در صورت نياز و ضرورت به تشخيص رئيس دانشگاه علوم پزشكي آن منطقه از شمول اين بند مستثني است.
🆔 @Rah_Salamat
✳️ بعد از تصویب انتقال سازمان #بیمه_سلامت به وزارت بهداشت و همچنین عدم انتقال شورای عالی بیمه به این وزارتخانه، مشخص شده طبق اساسنامه سازمان بیمه سلامت، شورای عالی بیمه ذیل این سازمان تعریف شده و با این توصیفات وضعیت شورای عالی بیمه و ماندن آن ذیل #وزارت_رفاه هنوز مشخص نیست. گفته می شود احتمالا این موضوع در روزهای آتی طی آیین نامه ای از سوی هیئت دولت تعیین تکلیف خواهد شد.
🆔 @Rah_Salamat
👈 اخبار ویژه مدیران و سیاستگذاران نظام سلامت را از کانال «رهنمون سلامت» دنبال کنید↙️
🆔 @Rah_Salamat
Forwarded from پایگاه خبری دندانه 🌈
💢 ساختن #دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی، درد #مناطق_محروم را درمان نمی‌کند
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
Forwarded from پایگاه خبری دندانه 🌈
💢 ساختن #دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی، درد #مناطق_محروم را درمان نمی‌کند
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
Forwarded from پایگاه خبری دندانه 🌈
💢 ساختن #دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی، درد #مناطق_محروم را درمان نمی‌کند
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
💢 ساختن #دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی، درد #مناطق_محروم را درمان نمی‌کند
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
↙️ دکتر #رضا_دیسفانی
عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی مشهد
رییس سابق دانشکده دندانپزشکی کرمان
افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، همان‌طور که اساتید مختلف این رشته هم پیش از این در فرصت‌های مختلف درباره آن صحبت کرده‌اند، معضل دندانپزشکی کشور را حل نمی‌کند و به آن نفعی نمی‌رساند. چراکه در حال حاضر ما از نظر تعداد فارغ‌التحصیلان در این رشته کمبودی نداریم. مشکلی که همیشه در دندانپزشکی داشته‌ایم توزیع نیروی متخصص است. زیرا شاهد هستیم مناطق محروم ما همچنان محروم مانده‌اند درحالی‌که ازدحام دندانپزشکان در شهرهای بزرگ رو به افزایش است. این انگیزه‌ای بوده که افراد تازه فارغ‌التحصیل را برای ارائه خدمات به این مناطق بفرستیم، اما از آنجا که مشکل به طور زیربنایی حل نشده است، همواره به فارغ‌التحصیلان بیشتر و بیشتری نیاز داشته‌ایم. در این زمینه کمتر کار کارشناسی انجام شده و راه‌حل آن، همیشه تأسیس دانشکده فرض شده است.
شاید تأسیس دانشکده خصوصی هم از این جنبه که به‌رغم تعداد دانشکده زیاد، هنوز مشکل مناطق محروم پابرجا است و از طرفی بودجه‌های بالایی برای تکمیل دانشکده‌ها یا ادامه خدمت آن‌ها نیاز است از طرف وزارتخانه مطرح شده است.
نکته‌‌ای که در این باب وجود دارد، این است که در یک صورت می‌توان بخش خصوصی را در این کار مشارکت داد و آن این که وزارت بهداشت در برنامه‌ای درازمدت، بخشی از کار را به بخش خصوصی بسپرد یا این دانشکده‌ها را جایگزین تعدادی از دانشکده‌های دولتی کند، نه اینکه دانشکده‌های خصوصی مازاد در کشور تأسیس شود. در سال‌های گذشته پیشنهادهایی مطرح می‌شد که هر یک از دانشکده‌ها مأموریت‌های مختلفی پیدا کنند و برای مثال، دانشکده‌های بزرگ آموزش‌های تخصصی و تعدادی دیگر از دانشکده‌ها آموزش‌های عمومی را برعهده بگیرند. حال می‌توان طبق برنامه‌های وزارتخانه، مأموریت‌هایی را هم به بخش خصوصی داد، اما باید بدانیم صرفاً ساختن دانشکده‌ها توسط بخش خصوصی، مشکلی را از دندانپزشکی کشور حل نمی‌کند.
یکی دیگر از راهکارهایی که برای دخالت دادن بخش خصوصی در آموزش عالی گروه علوم‌پزشکی مطرح می‌شود، صرف بودجه این بخش برای ارتقاء کیفی دانشکده‌ها است، اما سوال این است که آیا تزریق بودجه صرف، می‌تواند موجب ارتقای کیفی دانشکده شود؟
معضلی که ما در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها داریم، این است که برنامه‌های آموزش عالی، بسیار تمرکزگرایانه هستند. من به عنوان کسی که در شهرستان حضور دارد، می‌گویم برنامه‌ها به سمتی رفته است که دانشگاه‌های سایر استان‌ها، مدام چشم به سیاست‌های پایتخت دوخته‌اند. در حالی که به اعتقاد من این معضلی است که نباید دانشگاه را به خود گرفتار کند و دانشگاه‌ها و گروه‌های آموزشی در کنار اینکه حداقل‌های استاندارد وزارت بهداشت را رعایت می‌کنند، باید در اجرای برنامه‌های خود تا حدودی آزادی عمل داشته باشند. تزریق بودجه تنها تا حدی می‌تواند تجهیزات مورد نیاز دانشگاه‌ها را تکمیل کند و برای ارتقای کیفی، استاد و گروه مربوطه، باید بتوانند مستقل از اوامر وزارت بهداشت یا دانشگاه، روش آموزش خود را تعیین کنند و برای آن تصمیم بگیرند. این موضوعی است که در سایر کشورها هم در جریان است و کمتر در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌بینیم که برنامه‌های آموزشی دانشگاه‌ها عیناً مانند یکدیگر باشد. بلکه گروه‌های مختلف، برنامه آموزشی خود را با رعایت حداقل استانداردها، به‌صورت مستقل تعیین می‌کنند. حال ممکن است تصمیم‌های غلطی هم در این بین گرفته شود، اما این نقیصه در گذر زمان حل خواهد شد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در حال حاضر، بسیاری از دانشکده‌ها مانند دانشکده دندانپزشکی مشهد، دچار کمبود بودجه هستند و به روزمرگی افتاده‌اند و نمی‌توانند حتی حداقل‌های مورد نیازشان را تأمین کنند.
@dandanechannel ✅
💢 توزیع ۱۰۰ یونیت سیار با نیروی تخصصی دندانپزشکی در #مناطق_محروم کشور
رئیس اداره بهداشت دهان و دندان وزارت بهداشت از توزیع ۱۰۰ #یونیت_سیار دندانپزشکی و ۷۰۰ دندانپزشک در ۹۷ مرکز در کشور خبر داد.
دکتر #حمید_صمدزاده رئیس اداره بهداشت دهان و دندان وزارت بهداشت در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به طرح موفق وارنیش فلوراید در کودکان دبستانی کل کشور اشاره کرد و گفت: سال گذشته هفت میلیون دانش آموز دوره ابتدایی ۲ بار طی دوره تحصیلشان تحت وارنیش فلوراید قرار گرفتند.
وی با بیان اینکه این طرح امسال هم در کلیه مدارس ابتدایی اجرا می‌شود، افزود: اجرای این طرح می‌تواند ۲۵ تا ۴۵ درصد میزان پوسیدگی را کاهش دهد. طبق غربالگری‌های سال گذشته تنها نزدیک به شش درصد دانش آموزان فاقد مشکلات دندانی همچون پوسیدگی بودند که امیدواریم با اجرای این طرح این آمار به نزدیک ۲۰ درصد برسد.
صمدزاده به برنامه‌های افزایش دسترسی به خدمات دندانپزشکی در مناطق محروم اشاره و عنوان کرد: طی طرح تحول، توزیع ۱۰۰ یونیت سیار دندانپزشکی در ۹۷ مرکز که عمدتا در مناطق محروم کشور بوده‌اند، صورت گرفت و نزدیک به ۷۰۰ دندانپزشک در این مراکز مشغول به کار شدند. این برنامه گام بزرگی برای دسترسی مردم به خدمات دندانپزشکی و ارتقای بهداشت دهان و دندان ساکنین این مناطق است. ✅ @dandanechannel
رئیس اداره بهداشت دهان و دندان وزارت بهداشت از توزیع ۱۰۰ #یونیت_سیار دندانپزشکی و ۷۰۰ دندانپزشک در ۹۷ مرکز در کشور خبر داد.
دکتر #حمید_صمدزاده رئیس اداره بهداشت دهان و دندان وزارت بهداشت در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به طرح موفق وارنیش فلوراید در کودکان دبستانی کل کشور اشاره کرد و گفت: سال گذشته هفت میلیون دانش آموز دوره ابتدایی ۲ بار طی دوره تحصیلشان تحت وارنیش فلوراید قرار گرفتند.
وی با بیان اینکه این طرح امسال هم در کلیه مدارس ابتدایی اجرا می‌شود، افزود: اجرای این طرح می‌تواند ۲۵ تا ۴۵ درصد میزان پوسیدگی را کاهش دهد. طبق غربالگری‌های سال گذشته تنها نزدیک به شش درصد دانش آموزان فاقد مشکلات دندانی همچون پوسیدگی بودند که امیدواریم با اجرای این طرح این آمار به نزدیک ۲۰ درصد برسد.
صمدزاده به برنامه‌های افزایش دسترسی به خدمات دندانپزشکی در مناطق محروم اشاره و عنوان کرد: طی طرح تحول، توزیع ۱۰۰ یونیت سیار دندانپزشکی در ۹۷ مرکز که عمدتا در مناطق محروم کشور بوده‌اند، صورت گرفت و نزدیک به ۷۰۰ دندانپزشک در این مراکز مشغول به کار شدند. این برنامه گام بزرگی برای دسترسی مردم به خدمات دندانپزشکی و ارتقای بهداشت دهان و دندان ساکنین این مناطق است. ✅ @dandanechannel