🔹تحلیل راهبردی وفاق ملی سخنان دکتر محمدمهدی مجاهدی، پژوهشگر علوم سیاسی و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، در پنلِ مفهوم‌سنجیِ وفاق ملی در همایش گفتگوی ملی دربارهٔ وفاق ملی 🔻وفاق ملی به‌مثابه‌ی برنامه‌ای سیاسی-اجتماعی، راه‌حل چه شبکه‌ای از مسائل راهبردی است؟ 🔸صورت وضعیت مسائل راهبردی ما مجموعه‌ای از مسأله‌های انباشته و به‌تعویق‌افتاده را در بر می‌گیرد. 🔸از منظر تحلیل نیروها و پیکرشناسی قدرت، سه گسل واگرا یک‌دیگر را تشدید می‌کنند. از یک سو، تشکل‌نیافتگی جامعه را ناتوان و گرفتار انواع واگرایی‌ها کرده است. از دیگر سو، پیوندهای درونی ائتلاف حاکم نیز ضعیف شده و حکومت را به عرصه‌ی کشمکش میان منافع متعارض و تعارض منافع تبدیل کرده است. همگرایی میان جامعه و ائتلاف حاکم نیز به سبب کاهش بازنمایی و فقدان نمایندگی جامعه درون حکومت سست شده است. 🔸از منظر تحلیل ساخت دولت، چهار پایه‌ی برسازنده‌ی دولت به‌تدریج فرسوده شده‌اند. به تعبیر دیگر، وجه عمومی دولت، وجه خصوصی دولت، وجه اجبار دولت، و وجه مشروعیت دولت کم‌کارکرد یا کژکارکرد شده‌اند. 🔸از منظر تحلیل راهبرد امنیت ملی، برخی از چهار رکن این راهبرد کمابیش آسیب دیده‌اند؛ محور مقاومت، نگاه به شرق، صنایع موشکی، و بالاخره، پافشاری بر صنعت صلح‌آمیز هسته و دانش فنی آن (دست‌کم به عنوان ابزار مذاکراتی) شاخص‌های امنیت ملی را تا آینده‌ی رؤیت‌پذیر دیگر مانند گذشته افزایش نمی‌دهند. 🔸در نتیجه، پیچیدگی و درشتی و درهم‌تنیدگی مسائل راهبردی کشور از قدرت هاضمه‌ی حل‌مسأله‌ای کشور فراتر رفته است. 🔸ناظر بر چنین تصویری از شبکه‌ی ‌مسأله‌های راهبردی کشور، تنها راه حل راهبردی ما اقدام گریزناپذیر، فوری و ضرور برای افزایش ظرفیت و توان و توانش حل‌مسأله‌ای کشور در ترازهای گوناگون است. 🔸وفاق ملی در این صورت‌بندی تنها راه باقی‌مانده برای ایجاد شرایط امکان حل‌مسأله‌های راهبردی کشور است. 🔸وفاق ملی همان برنامه‌ سیاسی-اجتماعی راهبردی‌ای است که با هم‌افزا کردن تعارضات هم‌فرسا میان نیروهای واگرا و با هم‌گرا کردن نیروهای درون جامعه و درون حکومت و با پیوند زدن میان حکومت و جامعه شرط امکان حل مسأله‌های ایران را در تراز راهبردی فراهم می‌آورد. 🆔 https://t.center/css_govir 🆔 instagram.com/css.ir 🆔 https://eitaa.com/psvpresident