با خودم فکر می کنم عجب دنیایی! فقط کافی است به چیزی واقعاً فکر کنی و تصمیمی جدی برای داشتنش بگیری تا دنیا به کمکت بشتابد. به این فکر می کنم که چقدر ما آدم ها به هم نزدیکیم و به چشم نمی آید و چه جالب است که در لحظهٔ مقرر نخ های نامرئی این اتصالاتمان کشیده می شود و به بعضی ها که فکرش را هم نمی کردیم به شکل شوک آوری نزدیک می شویم.
