🪻رسم وفا ! (۱۲۱) لطفا ابتدا این چن ثانیه رو ببینیم 👇 https://t.center/safar_chehelsalegi/40539 نوشته بود هر روز با عکس شوهر مرحومش کنار پنجره می نشیند،با او حرف می زند و با هم منظره  بیرون را تماشا می کنند ...این دقیقا همان کاریست که این روزها با هوش مصنوعی انجام می دهند و با تبدیل عکس به فیلم ،به آن جان می بخشند ،زنده و احیاء می کنند (گرچه سویه زیبا شناختی عکس بی اعتبار می شود )...به نظرم حافظه عاطفی ،قدرتمند تر از هوش مصنوعی است ...به عکس جان نمی بخشد از عکس جان می گیرد ...عکس را احیاء نمی کند ،خودش را به میانجی عکس احیاء می کند تا خاطراتش را زنده کند و این احضار را به تداوم یک حضور بدل سازد ...عکس را نه از عمق میدان تصویر که از عمق تصورش بیرون می کشد و روحش را تسخیر می کند ... @chehel_salegi رولان بارت معتقد بود عکس؛ ظهور مرگ است ...به این معنا که لحظه را در سکون خود ثبت و فریز می کند اما حافظه عاطفی با احضار این لحظه تجسد یافته ،به آن حیاتی دوباره می بخشد ،خاصه اگر آن لحظه ثبت یک تجربه ی خوشایند باشد...ثبت حظی در حافظه که ذهن دوست دارد آن را به یاد آورد و باز تولید کند ...گویی میان حضور و احضار ،نسبتی نمادین برقرار است ...آن گاه که خاطره در زمان تمام می شود اما در ذهن نه ...چیزی شبیه به رابطه .‌‌..بهرام رادان در سکانسی از فیلم پل چوبی به هدیه تهرانی که عشق قدیمی هم بودند می گوید:تو هنوز بعد از بیست سال داری به آن رابطه فکر می کنی و هدیه تهرانی می‌گوید:وقتی کسی هنوز تو ذهنت تموم نشده به زور نمیشه تمومش کرد ...رابطه نه با گذشت زمان که با گذراز آن در ذهن تموم می شود ...آنکه عاشق می ماند همواره به احضار عشق و خاطره در ذهنش مشغول است و با آن زیست می کند ...چه معشوق رفته باشد ،چه مُرده ...آدمی تا جایی که روایت شود، رویت می شود . صائمی💎 عاشقان طبیعت‌گردی اینجا 👇هستن @safar_chehelsalegi