کانال ایرانمهر

#تبعیض_در_قرآن

#حقیقت_محمد_پیامبر_اسلام
«زندگی ،رفتار ،وحی،سوادو ..

#نگاهی_به_خدایان_هند

#آزادی_بیان_و_احترام_به_عقاید

#خشونت_در_قران

#معرفی_علی_امام_شیعیان_خلیفه_اهل_سنت_در_دین_اسلام

#حروف_مقطعه_در_قران

#سلمان_فارسی

#پنج_بعد_انسان «احساسات»

کانال ایرانمهر:
#وحی_چیست

#معراج_پیامبر_اسلام

#كنيزان_پيامبر_اسلام «ماریه قبطیه»

#تطابق_آیین_میترا_با_مسیحیت

#خدا_و_اندیشه_دینی_در_نگرش_فروید

#منطق_چیست

#اسیر_و_برده_داری_در_فتوحات_اسلامی

#نگاهی_به_حکومت_اسلامی_داعش

#آیا_روحانیت_شغل_است

#آیا_علم_میتواند_به_پرسش_های_فلسفی_پاسخ_دهد

#رنکینگ_جهانی_کشور_خوب

#پسوند_نام_آخوندها

#اعلامیه_جهانی_حقوق_بشر

وحی چیست و پیامبران چه بوده اند ؟

مغز ما شبکه ی به هم تنیده ای از صدها میلیارد سلول عصبی (نورون) است که به هم متصل هستند.
چیزی که ما روح، روان، ذهن می خوانیم در واقع چیزی جز حاصل فرایندهای الکتروشیمیایی سطح مغز نیست.
شاهدش هم آنکه وقتی یک قسمت از مغز در اثر سرطان، سکته و هر دلیل دیگری برداشته می شود؛ فعالیت های ذهنی مربوط به آن قسمت هم متوقف می شود.

به طور خلاصه می شود گفت که ما چیزی جز مغزمان نیستیم.
دکتر مایکل پرسینگر در دانشگاه اونتاریو مشاهده ی جالبی روی مغز انجام داد.
او که با قرار دادن یک کلاه الکترو مغناطیسی مناطق خاصی (لوب تمپورال) از مغز داوطلبان را تحریک می کرد مشاهده کرد که وقتی این قسمت از مغز تحریک می شود افراد احساسات متافیزیکی خاصی مثل خروج روح از بدن؛ احساسات مذهبی شدید؛ تماس با خدا و مقدسین و…
را تجربه می کنند.

اما چرا این اتفاق می افتد؟
به نظر می اید که وقتی مغز در حالت عادی است، پیام های نیمکره ی راست و چپ با هم همخوان
می شود و ما وجود یک «خود» را تجربه می کنیم اما به محض این که این تعادل از بین برود لوب چپ پیام های مخابره شده از لوب راست را بعنوان یک «موجود خارجی» شناسایی می کند.
از آنجا که مغز ادم جوری طراحی شده که فقط یک «خود» را به رسمیت بشناسد، هرنوع پیام دوم تعبیر به وجود یک موجود ذیگر صدا، شخصیت فرضی، روح، اجنه و حتی خدا می شود.

این اثرات دقیقا شبیه چیزی است که مواد روانگردان بر روی مغز به جا می گذارند.
حس وجود شخص دیگر یا همان «وحی» چیزی است که در میان کوهنوردان، کاشفان مناطق قطبی و دریانوردانی که به تنهایی به سفرهای دریایی می روند وجود دارد.
تقریبا همه ی این گروهها وجود چیزی شبیه «فرشته ی راهنما»را در موقعیت های سخت تجربه می کنند.
خیلی از شرکت کنندگان دورهای طولانی دوچرخه سواری صحرایی در شب گزارش داده اند که در راه با چیزهایی شبیه فرشته، بشقاب پرنده، ترن های خالی، اسب، هواپیماهای نامریی و موجودات فضایی رو به رو شده اند.
دانشمندان معتقدند که عواملی مثل تنهایی، کم خوابی، سکوت، سرما، دهیدراتاسیون، خستگی و ترس می توانند قسمت هایی از مغز را تحریک کنند که فرد در آن «موجود خارجی» را تجربه می کند.
مثلا هرمان بوهل -قله نورد مشهور اطریشی- در کتاب خاطراتش می نویسد که وقتی در یک صخره ی بلند تا نزدیکی های مرگ رفته؛ ناگهان متوجه حضور مردی می شود که او را راهنمایی می کند و از آن لحظه به بعد حس می کند که تنها نیست (اگرچه واقعا تنها بوده است و احدی درکوه با او نبوده).
راینهالد مسنر که اولین فاتح اورست است که به تنهایی قله نوردی کرده می گوید که در تمام طول بالا رفتن از هیمالیا با همسفران خیالی اش گفتگو می کرده است.

راستی چه بر سر مغز می آید که چنین حضورماورایی را تجربه می کند؟
برگردیم به دکتر پرسینگر که در واقع با کاشتن الکترود و جریان های الکترو مغناطیسی عین این تجربه ها را در آدمها خلق می کند.
در واقع پرسینگر می تواند با گذاشتن یک کلاه بر سر حتی خدا ناباور ترین آدمها در آنها حسی از وحی ایجاد کند و با کوچک ترین تغییرات شیمیایی در مغز و ارتباط نورون ها می تواند منجر به توهمات قوی ای شود که از نظر فردی که آن را تجربه می کند خیلی هم واقعی است.
پرسینگر با آن کلاه مغناطیسی اش می تواند از من، از شما، از هرکسی که از توی کوچه رد می شود یک پیامبر بسازد.
نیازی هم به غار حرا و صحرا ندارد. پرسینگر در مورد ماورالطبیعه می گوید:
آنچه ما چهار صد سال پیش ماورالطبیعه می دانستیم امروز بخشی از علم است.
این آینده ی قهری هر نوع پدیده ی ماورالطبیعه است؛ تبدیل به علم می شود و بعد در میان وقایع طبیعی قرار می گیرد.
یا به راحتی زیر ذره بین روشهای علمی ناپدید می شود .

کانال ایرانمهر
#کلاه_خدا
#وحی_چیست



http://archive.wired.com/wired/archive/7.11/persinger.html
https://triangulations.wordpress.com/2009/05/21/is-your-brain-on-god/
http://www.sfgate.com/living/article/This-is-your-brain-on-religion-2480302.php
https://www.buybooksontheweb.com/product.aspx?ISBN=0-7414-6508-6

ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﻼﻩ ﺧﺪﺍ :
https://www.god-helmet.com/god-helmet/mob.index.htm

#وحی_چیست و پیامبران چه بوده اند ؟

مغز ما شبکه ی به هم تنیده ای از صدها میلیارد سلول عصبی (نورون) است که به هم متصل هستند.
چیزی که ما روح، روان، ذهن می خوانیم در واقع چیزی جز حاصل فرایندهای الکتروشیمیایی سطح مغز نیست.
شاهدش هم آنکه وقتی یک قسمت از مغز در اثر سرطان، سکته و هر دلیل دیگری برداشته می شود؛ فعالیت های ذهنی مربوط به آن قسمت هم متوقف می شود.

به طور خلاصه می شود گفت که ما چیزی جز مغزمان نیستیم.
دکتر مایکل پرسینگر در دانشگاه اونتاریو مشاهده ی جالبی روی مغز انجام داد.
او که با قرار دادن یک کلاه الکترو مغناطیسی مناطق خاصی (لوب تمپورال) از مغز داوطلبان را تحریک می کرد مشاهده کرد که وقتی این قسمت از مغز تحریک می شود افراد احساسات متافیزیکی خاصی مثل خروج روح از بدن؛ احساسات مذهبی شدید؛ تماس با خدا و مقدسین و…
را تجربه می کنند.

اما چرا این اتفاق می افتد؟
به نظر می اید که وقتی مغز در حالت عادی است، پیام های نیمکره ی راست و چپ با هم همخوان
می شود و ما وجود یک «خود» را تجربه می کنیم اما به محض این که این تعادل از بین برود لوب چپ پیام های مخابره شده از لوب راست را بعنوان یک «موجود خارجی» شناسایی می کند.
از آنجا که مغز ادم جوری طراحی شده که فقط یک «خود» را به رسمیت بشناسد، هرنوع پیام دوم تعبیر به وجود یک موجود ذیگر صدا، شخصیت فرضی، روح، اجنه و حتی خدا می شود.

این اثرات دقیقا شبیه چیزی است که مواد روانگردان بر روی مغز به جا می گذارند.
حس وجود شخص دیگر یا همان «وحی» چیزی است که در میان کوهنوردان، کاشفان مناطق قطبی و دریانوردانی که به تنهایی به سفرهای دریایی می روند وجود دارد.
تقریبا همه ی این گروهها وجود چیزی شبیه «فرشته ی راهنما»را در موقعیت های سخت تجربه می کنند.
خیلی از شرکت کنندگان دورهای طولانی دوچرخه سواری صحرایی در شب گزارش داده اند که در راه با چیزهایی شبیه فرشته، بشقاب پرنده، ترن های خالی، اسب، هواپیماهای نامریی و موجودات فضایی رو به رو شده اند.
دانشمندان معتقدند که عواملی مثل تنهایی، کم خوابی، سکوت، سرما، دهیدراتاسیون، خستگی و ترس می توانند قسمت هایی از مغز را تحریک کنند که فرد در آن «موجود خارجی» را تجربه می کند.
مثلا هرمان بوهل -قله نورد مشهور اطریشی- در کتاب خاطراتش می نویسد که وقتی در یک صخره ی بلند تا نزدیکی های مرگ رفته؛ ناگهان متوجه حضور مردی می شود که او را راهنمایی می کند و از آن لحظه به بعد حس می کند که تنها نیست (اگرچه واقعا تنها بوده است و احدی درکوه با او نبوده).
راینهالد مسنر که اولین فاتح اورست است که به تنهایی قله نوردی کرده می گوید که در تمام طول بالا رفتن از هیمالیا با همسفران خیالی اش گفتگو می کرده است.

راستی چه بر سر مغز می آید که چنین حضورماورایی را تجربه می کند؟
برگردیم به دکتر پرسینگر که در واقع با کاشتن الکترود و جریان های الکترو مغناطیسی عین این تجربه ها را در آدمها خلق می کند.
در واقع پرسینگر می تواند با گذاشتن یک کلاه بر سر حتی خدا ناباور ترین آدمها در آنها حسی از وحی ایجاد کند و با کوچک ترین تغییرات شیمیایی در مغز و ارتباط نورون ها می تواند منجر به توهمات قوی ای شود که از نظر فردی که آن را تجربه می کند خیلی هم واقعی است.
پرسینگر با آن کلاه مغناطیسی اش می تواند از من، از شما، از هرکسی که از توی کوچه رد می شود یک پیامبر بسازد.
نیازی هم به غار حرا و صحرا ندارد. پرسینگر در مورد ماورالطبیعه می گوید:
آنچه ما چهار صد سال پیش ماورالطبیعه می دانستیم امروز بخشی از علم است.
این آینده ی قهری هر نوع پدیده ی ماورالطبیعه است؛ تبدیل به علم می شود و بعد در میان وقایع طبیعی قرار می گیرد.
یا به راحتی زیر ذره بین روشهای علمی ناپدید می شود .

https://t.me/joinchat/AAAAAFGIwJJfKnN02C0Tow


http://archive.wired.com/wired/archive/7.11/persinger.html
https://triangulations.wordpress.com/2009/05/21/is-your-brain-on-god/
http://www.sfgate.com/living/article/This-is-your-brain-on-religion-2480302.php
https://www.buybooksontheweb.com/product.aspx?ISBN=0-7414-6508-6

ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﻼﻩ ﺧﺪﺍ :
https://www.god-helmet.com/god-helmet/mob.index.htm