«زن و مردی که دوست دارند هم‌آغوشی کنند اما هیچوقت موفق نمی‌شوند.» «عصر طلایی» که یکی از اولین فیلم‌های ناطقِ تاریخ سینماست، بعداز «سگ اندلسی» دومین همکاری بونوئل و سالوادور دالی‌ه. فیلمنامه‌ش رو با هم نوشتن و هنوز شروع نکرده، کارشون به دعوا کشیده شد. طوری که روز اول فیلمبرداری بونوئل با یه چکش میفته دنبال دالی و از صحنه بیرونش می‌کنه. «عصر طلایی» یه اثر سورئالیستی و پر از نمادپردازی در نقدِ بورژوازی و مذهبه (در حالی که فیلم با سرمایه‌گذاری یک خونواده بورژوا ساخته شده). این فیلم اونقدر روحانیون مسیحی رو عصبانی کرد که دیدنش رو گناه اعلام کردن و عده‌ای با حمله به سینما باعث شدن نمایش فیلم متوقف بشه و به مدت ۵۰ سال فیلم در توقیف بود. بونوئل بابت ساخت این فیلم کلی توهین شنید حتی از طرف دوستان هنرمندش. فیلم ۹۳ سال پیش ساخته شده و کلی سکانس اروتیک خیلی خوب داره. «عصر طلایی» با ویدئویی از عقرب‌ها شروع می‌شه که متعلق به یک فیلم مستند ساخته‌ی سال ۱۹۱۲ست، بونوئل فقط توصیحاتی به‌ش اضافه کرده؛ «عاشق تاریکی‌ست؛ برای فرار از نور خورشید، زیر سنگ‌ها لانه می‌کند. ضد اجتماع است؛ چیزی‌که مزاحم خلوتش شود را بیرون می‌راند.»